Het Zout resort

20 april doken we meteen weer in een nieuw avontuur. We stapte op de boot om 4 dagen en 4 nachten naar het eiland Flores te varen. In de haven maakte we kennis met de groep en eigenlijk was het meteen al gezellig. Totdat we te horen kregen dat de havenmeester een dag vrij had, en ze dus naar het zuiden van Lombok moesten rijden voor een akkoord om te vertrekken. Als goedmakertje kregen we wel een lekkere lunch. Met maar 2,5 uur vertraging vertrokken we met 18 mensen op een veels te grote boot. De groep bestond eigenlijk uit 12 mensen maar tijdens het wachten besloten 6 mensen spontaan om met ons mee te gaan. Op het bovendek van de boot konden we lekker in de zon liggen en een beetje kletsen met onze medereizigers. De medereizigers waren 3 Nederlandse meiden, een Indiase/Canadese familie met 3 kinderen, 5 Engelsen, 2 Canadezen en 1 Ier. Die middag werden we getrakteerd op dolfijnen die met de boot meezwommen, en later een super mooie zonsondergang. Halverwege waren we nog gestopt om even te zwemmen en daarna vaarde de boot door naar Moyo Island.

21 april kwam de boot daar 's ochtends aan, na de hele nacht te zijn doorgevaren. Op Moyo Island gingen we naar een waterval waar je helemaal omhoog kon klimmen over de rotsen, boven kon je aan een touw slingeren, en later gingen we via de waterval weer naar beneden. Terug bij de zee hebben we nog even gesnorkeld en hele mooie vissen en koraal gezien. De boot vaarde verder en ook daar mochten we snorkelen. Het was daar redelijk ondiep maar zo mooi kleurrijk koraal! We kregen er geen genoeg van.
Het eten wat we op de boot kregen bestond uit rijst, 3 verschillende groente prutjes, en papaya. 4 dagen lang. Gelukkig kregen we als ontbijt de welbekende bananen pannenkoeken.
'S avonds zaten we gezellig met z'n alle te kletsen op het bovendek en genoten we van de ondergaande zon, de volle maan, en het uitzicht.

22 april waren we op tijd wakker om ook weer de zon te zien opkomen. Terwijl iedereen nog sliep lieten een paar dolfijnen zich zien. Na een poosje meerde we aan bij een verlaten eiland. Met z'n alle liepen we een berg op om van het panorama uitzicht te genieten. Na het ochtend gymnastiek (het was 8 uur), vertrokken we naar Manta Point. Daar gingen we iets doen waar we heel erg naar uit keken, namelijk snorkelen met reuzen manta's (of Manta Ray). Zodra we in het water lagen zagen we ze al meteen, maar ze zijn ook moeilijk te missen, ze waren reusachtig! In de breedte waren ze wel 2 of 3 meter breed en ze zwommen heel relaxed vlak langs je. Iedereen was heel erg onder de indruk van die beesten en zijn na de eerste snorkeltocht, nog een keer het water ingedoken. We hebben een heleboel reuzen manta's gezien. Onze laatste activiteit van de dag was Pink Beach, maar het strand was alleen roze als je op het strand zelf stond. Daar hebben we wel weer mooi kunnen snorkelen. Die avond en nacht bleef de boot op 1 plek liggen, dichtbij een soort mangrove. Toen de zon achter de bergen verdween kwamen immens grote vleermuizen tevoorschijn uit de mangrove. En niet een paar, maar honderden! Eerst wisten we even niet wat ons overkwam maar ze bleven maar komen en komen. Aangezien de boot stil lag die avond, besloten we onder de sterrenhemel op het bovendek te slapen. Want ja, wanneer krijg je die kans?!

23 april hadden we wel een beetje spijt, binnen was het toch een stukje warmer, en alle vleermuizen waren terug gekeerd naar de mangrove en maakte heel veel lawaai. Maar.. alles voor de ervaring! Toen we door het ochtend zonnetje waren opgewarmd, waren we klaar voor een nieuw avontuur! We gingen naar Komodo eiland om Komodo varanen te zien. Op Komodo kregen we een gids mee en wandelde we door het natuurpark. Tijdens onze wandeling hadden we alleen geen varaan gezien. Eenmaal bij de huizen van de gidsen lagen er 3 lui te wachten op eten. De Komodo varanen waren echt heel groot, de kunnen zelfs 3,5 meter lang worden. Ze doen de hele dag niets, totdat ze gaan jagen, dan opeens kunnen ze 20 à 30 km/u rennen. Ze hebben hele lange tongen en ze kunnen je aankijken alsof ze je graag willen verslinden. En owja, ze ruiken bloed. Maar, ik kon het niet laten om te vragen, als je ongesteld was mocht je wel gewoon het eiland op ;)
Na deze bloedstollende ervaring vertrokken we naar Rinca eiland, waar ook Komodo varanen zijn. Daar zagen we al meteen 5 hele grote varanen! Ook zagen we broedplekken, baby komodo varanen en een boel apen. 'S middags konden we nog voor de laatste keer zwemmen, en toen kwam het einde toch echt in zicht, Labuan Bajo.
Om 5 uur vaarde we de haven in, en besloten we met de hele "familie" gezellig uit eten te gaan. Met ze alle hebben we echt genoten van onze gerechten die niet bestonden uit rijst en groente. Maar omdat we toch geen afscheid van elkaar konden nemen, bleef iedereen nog een nachtje op de boot slapen :)

24 april moesten we het toch echt doen, elkaar een laatste knuffel geven en ons eigen pad weer volgen. Gelukkig waren we niet lang aan land, want we gingen duiken! Met Brechtje, een Nederlands meisje van de boot, gingen we duiken op de mooiste plek op aarde (zeggen ze). En inderdaad, we zwommen in een soort aquarium. Overal kleurrijk koraal en miljoenen vissen! Onze duikinstructeur bleef maar vissen aanwijzen. We hebben enorme vissen gezien, grote scholen vissen, 3 haaien en nog veel meer. We moesten wel ons best doen want er stond een erg gekke stroming, maar daar staat Flores om bekend. Op de boot zag je hele gekke stromingen die uit het niets opkomen, en dat kan voor duikers soms erg gevaarlijk zijn. Voor de tweede duik gingen we naar "Turtle Town", en daar waren, inderdaad, zeeschildpadden. Na onze eerste duik was dit wel even iets saaier, maar we hebben toch 5 zeeschildpadden gezien en andere vissen.
Terug in Labuan Bajo moesten we op zoek naar een slaapplek en toen kwamen we nog 2 mensen van de boot tegen, Fenna en Dylan. Als een soort kleine reünie, we hadden elkaar immers 10 uur niet gezien, gingen we lekker eten bij een lokaal restaurant.

De afgelopen dagen hebben we alleen maar op het water gezeten, en het was geweldig! We hebben zo genoten van de groep waar we mee waren, en natuurlijk van de onder water wereld, die ons denk ik nooit zal vervelen.

Om de titel nader te verklaren, ons drijvende resort had geen douche en iedereen had bijna een laagje zout over zijn huid van het vele zwemmen en snorkelen. De credits voor de titel gaan trouwens naar Brechtje ;)