Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Hallo allemaal, hierbij de laatste blog van 2023, voor ons dan. Jullie zitten al heerlijk in 2024. Hopelijk heeft iedereen een fijne jaarwisseling gehad. Benieuwd wat we de laatste week hebben gedaan? Veel leesplezier!

Dinsdag 26 december - tweede kerstdag (in Nederland)
Ook vandaag begonnen we onze dag met videobellen naar huis, nu bij de andere familie die aan het kerstdiner begonnen. Daarna hebben we genoten van een Arequipa waar alles open was! We zijn naar een museum geweest waar een mummie ligt van een 12-14 jarig Inca meisje wie geofferd was in de vulkaan. We kregen een inkijkje in de gewoontes van het inca volk, erg interessant! Daarna zijn we naar de markt gelopen, dat blijft toch altijd een bezienswaardigheid. We liepen langs de heerlijk geurende bloemenstallen, en precies daarnaast lagen de dode kippen, koeien en vissen... Aan de zijkant stond een muur met fruitkraampjes waar oude dametjes een sapje voor ons perste, inclusief gratis refill! Het breedste pad was bestemd voor de fruitafdeling en dat zag er prachtig uit! We hebben er heerlijk rondgestruind. Daarna was het tijd om geld te pinnen. In Peru kunnen we maar €100,- per pas opnemen, dus dat is wel vervelend. We waren niet de enige met het idee om geld op te nemen na kerst; voor elke bank stonden mega rijen. Maar goed, we hebben geen haast dus stonden we lekker tussen de locals te wachten. 'S middags deden we weer een poging voor een free walking tour, en gelukkig ging het nu wel door. John nam ons op sleeptouw en liet ons allemaal plekjes zien waar wij zelf straal voorbij waren gelopen. We gingen hofjes in, we zijn in een kerk geweest, we hebben bovenop 3 gebouwen gestaan en we hebben alpaca's gevoerd. Ook deze gids was weer zo gepassioneerd, na 2,5 uur had hij nog niet alles verteld, maar was de tour toch echt voorbij. 'S avonds hebben we Indisch gegeten, dus weer vlees met rijst, maar dan anders. Toen was de dag nog niet voorbij voor ons, we gingen namelijk weer met de nachtbus. De bussen van Peru zijn 1000 keer luxer dan die in Bolivia, dus we durfden het weer aan. En gelukkig was de bus ook heel comfortabel, we kregen zelfs een pakketje met water en koekjes mee! Dus stoelen naar achter en tukken maar!

Woensdag 27 december
We hebben prima geslapen, alleen af en toe wakker door een snurker of iemand die een video kijkt op het maximale volume... Maar om 7:15 waren we op onze eindbestemming; Nazca. Hier gingen we een vlucht maken met een Cessna om de Nazca lijnen van boven te bekijken. Op het vliegveldje waren we nog de enige, maar het werd al snel drukker. Om 9:20 zaten we in ons vliegtuigje en gingen we de lucht in. Tim zat links bij het raampje, ik rechts. Elke keer als we bij een Nazca figuur vlogen, maakte het vliegtuig een scherpe bocht zodat beide kanten het konden zien. Mensen hadden ons al gewaarschuwd om van te voren niet te ontbijten, en inderdaad, halverwege de vlucht zagen we steeds bleker. Tegen de tijd dat we alle figuren hadden gezien waren we héél blij dat we weer terug gingen naar het vliegveld. Na een paar slokjes cola knapte we gelukkig gelijk weer op. In een half uur tijd hebben we 15 figuren gezien en tot vandaag weten ze nog steeds niet waarom deze figuren in de grond zijn gemaakt. Na de vlucht hebben we ontbeten, wat gelukkig weer goed smaakte. Daarna hebben we op het centrale plein van Nazca gezeten. Gelijk knoopte een man een gesprekje met ons aan. De mensen zijn in Peru net zo lief als in Bolivia. 'S middags hebben we de bus weer gepakt om door te reizen, die keer naar Huacachina. Dit was maar 2,5 uur reizen en zo voorbij! We raken al helemaal gewend aan de grote afstanden. Onderweg zagen we ook nog de Nazca lijnen vanaf de weg, ook grappig. Het landschap veranderde daarna in zand en duinen, we waren er! In Ica werden we afgezet en pakte we de taxi om naar Huacachina te gaan samen met een Zwitser. De taxichauffeur dacht er een slaatje uit te slaan en ons meer te laten betalen omdat wij 150 meter verder sliepen. We zijn snel uitgestapt, "Dat lopen we wel!" Ons hostel is heel gezellig, alleen slapen we voor het eerst op een gedeelde kamer. Geen ramp, maar het inleveren van onze privacy is even schakelen.

Donderdag 28 december
Vandaag hebben we Huacachina in het daglicht gezien. Huacachina is een kleine oase tussen torenhoge zandduinen en een echt toeristendorpje. We hebben even gewandelend langs het meertje, maar in 5 minuten waren we rond. Ondertussen hadden we 20 tourverkopers afgewimpeld. Vandaag hadden we een relax dagje en hebben we bij ons kleine zwembad gezeten. Het water was koud, maar het was heerlijk om af te koelen. De reden waarom mensen naar Huacachina gaan is om door de zandduinen te scheuren met een buggy en te zandboarden vanaf de duinen. En wij dus ook! Om half 5 werden we opgehaald en in een buggy gezet, waar we toen toch maar uit moesten. We werden in een andere gezet, maar dat was ook niet goed. De organisatie was van likmevestje. Uiteindelijk werden we overgedragen naar een ander mannetje die nog 2 mensen in z'n buggy nodig had. Toen konden we eindelijk gaan! We reden door de duinen en moesten ons goed vasthouden, hij scheurde over de duinen heen. Het was een soort achtbaanrit! Onze eerste stop was een fotostop en daar maakte iedereen dankbaar gebruik van. Na 5 foto's waren wij weer klaar om te gaan, maar de andere haalde hun statieven tevoorschijn voor een uitgebreid fotomoment. Toen iedereen weer zat scheurde we naar de hoogste duinen, daar mochten we op ons buik op een snowboard naar beneden roetsen, zo de duinen af. Na 4 afdalingen wachtte we bij de buggy op de rest. Er waren 2 dames die constant selfies aan het maken waren, en dat duurde uuuren. Wat een generatiekloof. Zij maakte tijdens de 2 uur durende trip meer foto's (van hunzelf) dan dat wij in 2 weken maken! Als afsluiting reden we naar een hoog duin om de zonsondergang te zien. Op de terugweg zorgde de chaffeur ervoor dat we flink door elkaar werden geschud. Met hoge snelheid reden we van hele hoge duinen af, een echte adrenaline kick. Bovenop het duin van Huacachina werden we afgezet zodat we een mooi uitzicht hadden op de oase en toen was de tour voorbij.

Vrijdag 29 december
Vandaag gingen we door naar Paracas, een dorpje tussen de duinen en aan het strand. We slapen bij Euro, de eigenaar van het hotel, die ons behandeld als zijn beste vrienden. Aan het strand hadden we wat kaasstengels besteld als snack, maar dat bleek een sizzling plate te zijn met patatjes en groente, erg lekker maar heel veel. Maar als we lang genoeg wachten krijgen we vanzelf weer trek. We aten 's avonds bij een erg lokaal tentje waar we niet zeker wisten wat we bestelde, maar volledig af gingen op de aanbeveling van de serveerder. En toen kwam het; een volledige vis, van kop tot staart, inclusief oogjes en vinnetjes; eet smakelijk. Het was even een gepriegel maar het was wel lekker. Euro van ons hotel was vandaag 27 jaar geworden en hij vroeg of we dat wilden vieren. Tuurlijk! Dus we gingen met Euro op stap. Bij een bar met gezellige tipi's zaten we  te wachten op zijn vrienden die niet kwamen. Uiteindelijk werd het toch nog gezellig, er werd flink gedanst. Toen er 2 vrienden kwamen wilde wij er tussenuit knijpen maar er werd steeds opnieuw bier gehaald. Uiteindelijk waren we half 1 thuis. Onze eerste stapavond van de reis was een feit.

Zaterdag 30 december
Om 6 uur werden we wakker van de wekker van een andere kamer, dus het was een kort nachtje voor ons. Om 8 uur werden we opgehaald voor onze tour. We gingen met een bootje naar de Ballestas eilanden, ook wel bekend als Poor man's Galapagos islands. De organisatie was weer top, het was 1 grote chaos bij het haventje, maar toen we na 40 minuten eindelijk in een bootje zaten werd het beter. Op de eilanden waren zeeleeuwen, pinguïns en miljoenen vogels te zien. De vergelijking met de Galapagos eilanden was alleen wel wat overdreven. De zeeleeuwen zagen we van heel dichtbij. Na 2 uur was de tour voorbij en gingen we door naar ons tweede tour. We gingen met een buggy door de reserve van Paracas crossen. Deze organisatie was ook een beetje rommelig, er werd een mannetje gebeld "ga jij zo weg met een tour?" En daar werden we heen gebracht. Met 3 buggy's gingen we op weg. We reden over hobbelige paden waardoor we helemaal door elkaar werden geschud. Er zat aardig wat kracht in de buggy's maar we gingen niet vol gas. We reden door een prachtig duingebied en we hadden een aantal stops. Bij o.a. een strand in een baai en later ook bij een rood strand. Het was heel gaaf om in de buggy's te rijden. Voor de lunch waren we weer terug en hebben we in één van de vele vis restaurants gegeten (waar ze voor Tim ook vlees hebben). 'S avonds aten we ook in een visrestaurant en dat was een onvergetelijke ervaring. De serveerder was zo afgeleid dat hij midden in de bestelling gewoon wegliep. We moesten op ons kop staan voor wat drinken en na 3 keer vragen om de rekening kwam het eindelijk. Daar gaan we niet meer naar terug ;).

Zondag 31 december
De laatste dag van het jaar hebben we heel relaxed beleefd. We hebben de hele dag op het strand gezeten. Het strand werd steeds drukker en helemaal volgebouwd met parasols. Overal kwam muziek vandaan, wat steeds harder en harder tegen elkaar op ging. Even een uiltje knappen is hier niet aan de orde, maar alsnog was het een ontspannende dag. De vis kwam m'n oren uit dus onze laatste maaltijd van 2023 was een pizza, wat anders?

Wij gaan ons nu opmaken voor de jaarwisseling. Euro is al de hele dag bezig met het voorbereiden van een feestje, dus dat wordt vast nóg gezelliger dan zijn verjaardag.
Allemaal de aller beste wensen voor 2024, maak er iets moois van! Wij hebben nu nog een maand vol avonturen te gaan. Liefs van ons