Mañana mañana

Hallo iedereen. Jullie zullen het bijna niet geloven, maar zelfs over stranddagen (waar we bijna niks doen) kan ik toch weer een prima blog vullen! Veel leesplezier.

Zaterdag 20 januari
We zijn vandaag voor de verandering weer lekker naar het strand gegaan. We liepen naar het toeristische deel om even te ervaren hoe het daar is. Voor 5 euro hebben we de hele dag een parasol gehad met twee bedjes. Voor dat geld verplaatsen ze ook nog de parasol wanneer we in de zon komen. De enige reden om ons bedje te verlaten was om te zwemmen en om te lunchen. We aten 5 meter achter ons bedje, in een koloniaal huisje met vistaco's. En daarna zijn we weer terug op ons bedje geploft. We hebben het verder ook heel druk gehad met "no gracias" zeggen tegen verkopers van o.a. surflessen, churros, zonnebrillen, plaktattoo's, armbandjes, fruit, ijs, cake, knuffels, emmertjes, en ga zo maar door. Je kan op het strand echt alles kopen. Vanaf ons bedje keken we naar de surfers die de vele golven mee pakten. Máncora is niet voor niets een surfspot. De surfers en locals nemen huidbescherming erg serieus, met een wit masker van zonnebrand trotseren ze de zee. Tegen 6e hielden we het voor gezien en zijn we over het strand teruggelopen naar "ons" rustige strand met de krabbetjes. 6 uur bij ons betekent 00:00 in Nederland, Tim was dus al jarig! Het voordeel van in het buitenland zijn, is dat je 2 tijdzones hebt. We vieren dit jaar dus 30 uur lang Tim z'n 31ste verjaardag. We hebben traditiegetrouw de zonsondergang gekeken maar het was erg bewolkt. 'S avonds had ik een luxe vlees restaurant uitgezocht om Tim's verjaardag te vieren. Tim had vleesbonbonnetjes gevuld met mozzarella en ik had een heerlijke zalm. We hadden al gehoord dat bij 'Selina' het beste feestje van Máncora is op zaterdag, maar de entree kost €15,- (belachelijke prijzen toch?!). We zijn er toch maar heen gelopen om te kijken of we binnen kwamen. Ik hoefde alleen maar te zeggen "dat is best heel duur", hij stemde in, we kregen een bandje en mochten gratis doorlopen. We waren helemaal in onze nopjes ;). Het was een druk feestje om een enorme bar heen met een DJ. We raakte aan de klets met een stel uit Arequipa en daar hebben we de hele avond gezellig mee gestaan en gedanst. Om 00:00 was Tim nóg een keer jarig en dat werd gevierd met een gratis shotje. Het was een hele gezellige avond!

Zondag 21 januari
We hebben lekker uitgeslapen, we zijn het namelijk niet meer gewend om pas om 1:30 te gaan slapen. Na een ontbijtje bespraken we onze planning voor de dag. Zullen we lekker op het strand liggen? Goed idee! We hebben een lekkere ochtendduik gedaan, even opdrogen en dan is het alweer tijd voor de lunch. We hebben de tuktuk gepakt naar een restaurant waar we een sandwich hebben gegeten en als toetje een stukje taart. Het feestvarken koos 2 stukjes cheesecake die erg machtig waren, maar wel lekker. Rollend de tuktuk weer in en weer even een middagduik in zee doen. Dan begint vanzelf het "einde van de middag ritueel". Douchen, het terras op en de zonsondergang kijken. Begint deze structuur jullie al te vervelen?! Het is toch elke dag weer een cadeautje om die grote rode vuurbal in de zee te zien zakken. We hebben voor ons laatste avondmaal op Playa el Amor gekozen voor de italiaan in de straat. Misschien was het deze keer nóg lekkerder dan de vorige keer.

Maandag 22 januari
Vandaag moesten we uitchecken van ons strandhuis. Het was heerlijk geweest om een week lang op dezelfde plek te verblijven. Maar aan al het goeds komt een eind en met onze backpacks stapte we in een tuktuk. Op naar de andere kant van Máncora! 5 minuten later checkte we in bij onze Ecolodge. Een prachtige accommodatie met een zwembad en iedereen zei ons gedag. Onze kamer kijkt op het zwembad, het heeft een mega bed en een buitendouche. In dit paradijsje zitten we 3 nachten. We hebben lekker naast het zwembad gelegen tot lunchtijd. Na de lunch hebben we een rustig stukje strand gevonden waar we onder een parasolletje konden zitten. Eenmaal terug probeerde we onze buitendouche uit, heerlijk! Alleen even uitkijken voor de boomstam die midden door de badkamer loopt. Fris in een leuk jurkje gestoken, liepen we naar buiten voor het diner. Flatsh, vogelschijt op mijn jurk! Het nadeel van een ecolodge zijn de vele vogeltjes... Omkeren naar de kamer, jurk uit, andere aan en poging twee. Bracht vogelschijt geen geluk? Ik hoop het. We hebben gegeten bij een frans restaurant. Tim at Anticucho, een typisch Peruaans gerecht met (hou je vast) koeien harten. Ik had eend, allebei dus erg bijzondere gerechten. Toen we naar bed wilden gaan, zag Tim opeens een kakkerlak lopen door de kamer. 2 tellen later klom onze gast over de klamboe naar het plafond. Hij bezocht nog even de kledingkast totdat hij naar de badkamer ging. In die tijd had ik de hoteleigenaar een appje gestuurd met "help, wat kunnen we doen?". Met permissie ging Tim het beest te lijf met een teenslipper en hebben we zijn leven beëindigd in de douche. Hij kreeg een waardig maar kort afscheid door de wc-pot. Konden wij tenminste rustig slapen. Dat geluk van de vogelschijt gaat morgen pas in denk ik?

Dinsdag 23 januari
Na een heerlijke nacht kregen we een heerlijk ontbijtje. Vandaag hebben we geloof ik het toppunt van luiheid bereikt. We hebben bedjes gehuurd en zijn nu zelfs voor de lunch niet opgestaan. Als Griekse goden werden we aan ons bedje bediend. De zee kwam ook zelfs naar ons toe, de golven waren zo hoog dat ze onder ons bedje kwamen. Goed, we zijn wel een paar keer opgestaan om te zwemmen hoor. Verder bestond ons entertainment uit surfende mensen bekijken, kijken hoe kinderen onderuit gingen door de golven en kijken hoe onze buren steeds meer dronken werden. Zo tegen 6 uur druipen we weer af voor een verfrissende douche en een DEET-insmeersessie tegen de muggen. We hebben aan de gezamelijke tafel gekletst met de andere gasten, en voor het avondeten kozen we voor de Mexicaanse keuken. De goedgevulde wraps en perfecte Cuba Libre's bevielen ons goed. Daarna hadden we nog zin om even langs de winkeltjes te lopen. Alle winkeltjes verkopen hetzelfde; schelpen, sieraden en wit linnen kleding, lekker gevarieerd. Gelukkig was ik ook nog geslaagd voor een bikini. De bikini die ik mee had hing letterlijk aan een zijden draadje dus een golfje meepakken in de zee werd steeds meer op eigen risico. Nu kan ik gelukkig weer onbezorgd dobberen morgen.

Woensdag 24 januari
Om de één of andere reden waren we erg vlot vanochtend en liepen we al om 11:00 richting het strand, een hele prestatie vonden we zelf! We hebben ons ondertussen al helemaal aangepast aan de "mañana mañana" mentaliteit hier. Het was vandaag de laatste volle dag in Máncora, dus daar moesten we vollop van gaan genieten! We kozen de mooiste bedjes uit, onderhandelde even over de prijs en konden toen lekker in de schaduw ploffen. Erg nodig want van die 5 minuten wandelen naar het strand druipt het zweet óveral! We gingen op de tweede rij zitten, we hadden gisteren al ervaren hoe hoog het water komt. En inderdaad, één voor één gingen de bedjes naar achteren en zaten we op de eerste rij. Binnen no time was het opeens 2 uur, dus tijd om wat eten. Net zoals gisteren lieten we rijst en vis naar ons toe brengen. Na de lunch werden de golven zo hoog dat zelfs onze bedjes niet bespaard bleven. Een mooi moment om de hoge golven mee te pakken, dus hup de zee in! Tot Tim opeens iets voelde prikken in z'n zij. Eenmaal op het droge zag je de rode tentakels van een kwal over Tim z'n middel lopen. Ik had me aangemeld als vrijwilliger om er over heen te plassen, maar dat mocht niet van Tim helaas. Gelukkig had de surfschool wat limoentjes om erop te smeren. Na 1,5 week hebben we toch wel veel restaurants uitgeprobeerd in Máncora, zoveel zelfs dat we niet meer wisten waar we heen moesten gaan. We zijn voor het diner naar een Aziatisch restaurant geweest waar we al een keer hebben gegeten.

Donderdag 25 januari
De dag van vertrek komt steeds dichterbij en we hielden vandaag al een generale repetitie door gedag te zeggen tegen Máncora. Dit is toch 1,5 week ons thuis geweest. Heel ver weg gingen we niet, met de tuktuk richting het zuiden, naar Vichayito. Een nóg mooier, rustiger, steenloos strand, aldus internet. De tuktuk nam een heerlijk hobbelige weg maar na een half uur kwamen we aan bij onze één-na-laatste accommodatie. De vrouw van de eigenaar liet ons binnen in onze "villa" en daarna werden we aan ons lot overgelaten. We hadden niet eens tijd om de wifi code te vragen. Gelukkig is er een mooi zwembad dus daar zijn we ingedoken. Op de luxe zitzatten naast het zwembad hebben we de middag doorgebracht, helemaal alleen op het perceel. Zo rond 5e kwam iedereen weer thuis en hadden we weer internet, net op tijd om de blog te uploaden!

In Vichayito is niet zo veel te doen of te zien, dus we zullen de komende dagen lekker bij ons zwembad blijven. Misschien met hier en daar nog een klein uitstapje, maar dat lezen jullie de volgende keer in onze aller aller allerlaatste verslag. Tot dan! Liefs, ons