Hiken in Huaraz

Welkom weer op onze blog. We kregen wat klachten dat de blog lang op zich laat wachten... Leuk dat jullie vol smart op de updates wachten! We hebben het lekker druk gehad deze week, we hebben genoeg avonturen verzameld voor jullie om te lezen :)

Zondag 31 december - Oudjaarsnacht
We hadden de vorige blog geupload in de laatste 2 uren van 2023, en daarna zijn we naar de boulevard van Paracas gelopen. Je kon over de koppen lopen, zo druk was het. Het hele strand zat vol tentjes en kleedjes. Veel mensen hadden zelf vuurwerk mee en één meter lange romeinse kaarsen werden gewoon in de menigte afgestoken. Qua veiligheidsvoorschriften gaat het er hier wat anders aan toe dan in Nederland. We hebben heerlijk gekeken naar de mensen die aan ons voorbij gingen. Veel mensen hebben gele kleding aan of gele versiering om, dat betekent dat je veel geld mag ontvangen in het nieuwe jaar. Om 23:58 ging al het vuurwerk al de lucht in en het was kort maar krachtig, om 00:15 was het meeste vuurwerk al weg. We zijn naar ons hotel gelopen voor het feestje van Euro. Van ver hoorde we de DJ de muziek al draaien, alleen toen we binnen stapten waren we maar met 5 man. We hebben een drankje gedaan in de hoop dat er meer mensen kwamen, maar we hebben vroegtijdig afgezwaaid. De keiharde muziek ging nog wel door tot ver na half 4 's nachts. We hebben niet durven vragen of er uiteindelijk nog mensen waren gekomen. Arme Euro...

Maandag 1 januari
Vandaag verlieten we Paracas weer. We hebben nog heerlijk ontbeten, over de boulevard gelopen en toen Euro gedag gezegd. Helaas konden we vanwege onze reisdag geen nieuwjaarsduik doen (heel jammer he). Met de taxi reden we naar de volgende stad om de bus naar Lima te pakken. De taxi scheurde met 130 km/u over de weg, dat schoot lekker op! De bus deed er 4,5 uur over, we stonden flink in de file bij Lima. Mooi de tijd om in te lezen wat we gingen doen in Lima. Overal werd geschreven dat Lima een gevaarlijke stad is vanwege zakkenrollers, dus eindelijk kwam onze moneybelt goed van pas! We hadden een fantastisch hotel in Lima in een veilige buurt. Eigenlijk was de kamer niet zo bijzonder, maar geen omgevingsgeluiden horen na Paracas was echt een luxe. We hebben 's avonds de beroemdste frieten van Peru gehaald waar we lang voor in de rij stonden. Maar de snackbar in Nederland kan het toch écht beter.

Dinsdag 2 januari
We hebben overheerlijk geslapen in onze hotelkamer, wel 10,5 uur! De uitchecktijd was 12:00 uur en we hebben zo lang mogelijk van de kamer genoten. Na het uitchecken moesten we toch echt de stad verkennen, je hoort het al, we zijn niet echt stadsmensen. Maar het eerste park zat vol met katten, en het tweede park was het park van de liefde. Zo gevaarlijk is de stad dus niet ;) het liefdespark is geïnspireerd op het park van Gaudí in Barcelona, alles was van mozaïek gemaakt. Vanuit dat park keken we op de kust vol surfers. We zijn daarna naar de artistieke wijk Barranco gegaan. Daar is veel street art en we hebben een kunstgallerij bekeken van een beroemde kunstenaar. We liepen door een leuk straatje met een oude brug en uitzicht op de kust. We hebben op een prachtig terras geluncht en hebben toen de taxi gepakt naar het historische centrum van Lima, een half uur noordelijker. Het centrum is gevuld met grote oude statige gebouwen. We zijn naar een kerk gegaan waar we een Engelse tour kregen. Alhoewel, de gids was echt heel moeilijk te verstaan in het Engels. Maar de kerk was prachtig! De muren zijn versierd door mozaïek uit 1620 en er was een bibliotheek met boeken uit 1500, heel indrukwekkend. Onder de kerk waren de catacomben, de plek waar zo'n 25.000 gelovigen zijn begraven. Wij mochten er tussendoor lopen. In de graven lagen heel veel bovenbeen botten en schedels (achter glas weliswaar!). Op een gegeven moment was er geen plek meer voor overledenen en hebben ze 5 putten gemaakt van 8 meter diep, daar gingen alle oude botten in. Een leuke locatie voor een Halloween feestje! Na de tour zijn we naar het centrale plein gegaan, hier staan alle belangrijke imposante gebouwen. Het paleis van de overheid, het paleis van de gemeente en de kathedraal. Na wat sightseeing zijn we weer terug gegaan naar onze veilige wijk. Gelukkig hebben we geen narigheid gehad of gezien. We hebben wat gegeten en onze aller eerste Pisco Sour gedronken, dé cocktail van Peru. 'S avonds rolden we weer in een heerlijke nachtbus, we gingen in 8 uur tijd naar Huaraz. De bus was super heet waardoor we een vieze plaknacht hebben gehad, niet de beste nachtrust.

Woensdag 3 januari
Om 6:15 waren we aangekomen in het koude Huaraz, de stad ligt tussen allemaal bergketens in dus het klimaat is hier even anders. We zitten ook weer op 3000 meter, dat zijn we sinds Arequipa niet meer geweest. We liepen naar ons hotel vanaf de bushalte, dus we waren gelijk buiten adem. We liepen door een straat met allemaal kippenslachterijen, dat klonk en rook niet echt lekker. Toen we incheckte om 6:45 uur in ons hotel konden we gelukkig al op de kamer, heel fijn! We hebben gelijk even onze ogen dicht gedaan om wat verloren uurtjes goed te maken. Eenmaal uitgerust zijn we Huaraz gaan verkennen, we hebben gebruncht en zijn naar een tour operator gegaan. Bij die organisatie hebben we een uur gezeten, met een mooi programma liet hij alle wandelingen in de omliggende natuurparken zien. We dachten naar een populair meer te gaan, maar deze was dicht vanwege aardverschuivingen. Gelukkig hadden we genoeg alternatieven! Voor de vegetariërs; lees verder op eigen risico, of ga verder bij donderdag. 'S avonds heeft Tim voor het eerst cavia gegeten, een gerecht wat overal op de kaart staat in Peru. Met kop en pootjes lag het huisdier op het bord van Tim. Het was wel lekker, de huid is knapperig en de binnenkant is vergelijkbaar als kip, voor wie het wilt weten ;)

Donderdag 4 januari
Vandaag gingen we onze eerste wandeling doen. We gingen naar Laguna Llaca wat helemaal niet toeristisch is. We hadden daarom onze privé chaffeur Paulino. Dat klinkt luxer dan het was hoor, we zaten in een hele aftanse taxi. We waren al gewaarschuwd dat de weg niet zo goed was, en dat kunnen we nu beamen! We reden over hobbelige wegen door arme dorpjes met vrouwen in klederdracht en héle hoge hoeden op. Hoe hoger we reden, hoe minder huizen we zagen. We reden over een pad met stenen en hele diepen groeven van het water. Met 10 km/u reden we verder de bergen in. Paulino vond toch ook wel dat de weg slecht was. Na 3 kwartier kwamen we bij de parkwachters maar zelfs zij waren niet gekomen. Scheelde ons weer entreegeld ;) We kwamen wel een motorrijder tegen, uiteindelijk bleek hij de sleutel van het hek te hebben naar het nationaal park, perfecte timing! Eenmaal in het park stopte Paulino opeens. "Hier is het pad!" "Uhmm.. waar?" Gelukkig hadden we op onze telefoon de route staan om te volgen. We stonden midden in een vallei tussen de grazende koeien. Er liep een snelstromende rivier door de vallei en in de verte zagen we besneeuwde bergen. Paulino keek vanaf de weg of we goed gingen, en reed daarna naar het eindpunt om ons daar op te wachten. De natuur is hier prachtig, en we waren hier helemaal alleen! Het pad liep langs de rivier waarvan het water nogal hoog stond (dat herkennen jullie!). Maar daardoor was ons wandelpad nogal drassig. We moesten ook de rivier oversteken maar gelukkig was er een overhangende rots waar we over konden klimmen. Het laatste stukje was zigzaggend omhoog, en daar zagen we Laguna Llaca op 4474 meter hoogte. Een meer aangevuld door een smeltende gletsjer, helemaal voor ons alleen. We hebben langs het meer gelopen totdat het water te hoog stond en ons pad het water in liep. Bij een refugio stond Paulino ons op te wachten, verbaasd hoe snel we waren. We hebben gezellig met hem een coca thee gedronken en gekletst over de verschillen tussen Nederland en Peru. En daarna moesten we weer de hele weg terug naar Huaraz. We hebben die dag verder niet meer zoveel gedaan.

Vrijdag 5 januari
Vandaag hadden we wel een toeristische activiteit. We gingen naar Laguna Rocotuyuc met een tour. We stonden braaf te wachten om opgehaald te worden totdat ik een appje kreeg waar we bleven. Ze hadden hun administratie niet helemaal op orde maar ze kwamen ons toen toch ophalen. Hierdoor kregen we de beste stoeltjes, naast de chaffeur! En dat was maar goed ook want de chaffeur reed erg beroerd. Zo beroerd dat iemand achterin wagenziek was geworden. Het eerste deel van de route was over asfalt maar het laatste stuk was over zandwegen. Ook nu stegen we flink om naar het nationaal park te komen. Eenmaal daar moesten we via een smalle slingerweg omhoog. Het was zo smal dat hij soms moest steken in de haarspeldbochten. Het busje voor ons kon de helling niet op, dus de passagiers moesten allemaal uitstappen en de bus duwen. Onderweg zagen we ook heel veel watervallen. Onze eindbestemming was laguna Rocotuyoc en laguna congelada, 2 meren met hele verschillende kleuren. Langs het meer Rocotuyoc liepen we naar Laguna Congelada wat ongeveer 45 minuutjes lopen was. Onderweg liep iedereen te hijgen, er was zelfs een grietje die huilend om water vroeg. Het was ook wel een pittige klim op 4527 meter hoogte. Maar de beloning was weer groot! We zagen een grote gletsjer waar watervallen naar beneden kwamen. In het meer onderop dreven grote ijsblokken. We hebben daar uitgerust en foto's gemaakt voordat het echt druk werd met mensen. Rustig zijn we weer teruggelopen voor de menigte uit. Bij de bus moesten we 3 kwartier wachten op de rest van de groep. Die Peruanen zijn zó druk met foto's maken, dat duurt echt uren! Onze volgende stop was een waterval waar weer hele tiktok filmpjes werden opgenomen, erg vermakelijk om naar te kijken van een afstandje. Daarna mochten we weer 2,5 uur naar Huaraz terug rijden. Het was een lange dag geweest zo!

Zaterdag 6 januari
Op dag 69 van onze reis gingen we vandaag iets bijzonders doen: naar laguna 69. Voor de mensen met een dirty mind, het heeft niks daarmee te maken. Ze hebben gewoon veel meren genummerd ;). Met een clubje gingen we een speciale route wandelen vandaag, en dit is ook de reden waarom we al 2 dagen hebben gewandeld op grote hoogte ter acclimatisatie. Om 2 uur 's nachts stond de wekker en om half 3 werden we opgehaald in een luxe busje. We waren 3 uur onderweg, dus we probeerde te slapen in het busje maar de weg was te slecht daarvoor. Om half 7 werd het licht en waren we ook op onze bestemming, een haarspeldbocht. Vanaf hier zagen we al hele hoge bergen die onze 2 gidsen allemaal wisten te benoemen. In de bus kregen we een uitgebreid ontbijt en in de haarspeldbocht begon onze wandeling. Met 10 toeristen klommen we de eerste meters omhoog, naar een panorama uitzichtpunt met zicht over alle omliggende bergen. Vanaf daar liepen we een heel stuk naar beneden richting een waterval met een meer. Daar hielden we even pauze want sommige van de groep hadden erg last van hoogteziekte. We liepen daarna iets meer in een vlak dal, hierdoor konden we ook even praten tijdens het wandelen. Met klimmen hebben we daar geen lucht voor! Onderweg zagen we nog chinchilla's en veel mooie watervallen. Het laatste half uur was het lastigste, dat was een flinke klim zigzaggend omhoog. De groep viel uit elkaar, iedereen liep langzaam naar boven op hun eigen tempo. De zon scheen fel, we hadden weinig lucht en de weg werd steeds stijler, dat alles maakte het heel zwaar. Maar we volgden de slogan van onze gids "drink, don't die". Na zo een fysieke uitdaging kwamen we bovenop de bergen en zagen we Laguna 69. Misschien kwam het door de zware wandeling, maar ons uitzicht was gewoon onwerkelijk. Het voelde alsof we in een gefotoshopt landschap stonden. Het water had de kleur van het gatorade drankje, zó blauw, zó puur! En dan de torenhoge bergen eromheen, we voelden ons zo klein als een mier. En ook hier waren we even met 4 mensen, totdat het steeds drukker en drukker werd. We stonden op 4604 meter hoogte en dat merkte we wel! We hebben lang bij het meer gezeten, we hebben er zelfs geluncht met een heerlijke curry. Daarna was het toch tijd om weer helemaal naar beneden te lopen naar het dal. Een aardige belasting voor de knieën, maar qua ademhaling was naar beneden gaan een feestje! De zon scheen nog steeds heel fel waardoor het heel heet was. Maar we mogen niet zeuren tijdens regenseizoen :). In ongeveer 2,5 uur waren we weer helemaal beneden in de vallei tussen de koeien. En toen moesten we nog 3 uur naar Huaraz terug rijden. Iedereen was best moe van de korte nacht en de lange wandeling, dus het was heerlijk stil in het busje. Om 18:00 uur waren we terug in ons hotel. We waren eigenlijk uitgecheckt maar tegen betaling mochten we toch nog even douchen op een kamer, dat was hemels! Helemaal schoon hebben we in een geweldig restaurant gegeten met de beste service van onze hele reis. En daarna moesten we Huaraz alweer verlaten. Het was een beetje krap gepland, maar we gingen vanavond nog in een avondbus terug naar Lima. We waren zo moe dat slapen in de bus geen probleem was. Wat ook hielp was dat de temperatuur in de bus erg aangenaam was. Om 22:00 zeiden we gedag tegen Huaraz, we hebben het er echt naar ons zin gehad.

Zondag 7 januari
Na een goede nachtrust kwamen we om half 6 aan in Lima. Slaperig zijn we in een taxi gestapt naar het vliegveld van Lima. We vlogen vandaag namelijk naar Cusco. Met wat vertraging en flinke turbulentie zijn we rond 12:00 aangekomen in Cusco. Er stond al een chaffeur met een naambordje op ons te wachten, een luxe die we onszelf permitteren na 2 gebroken nachten. Ons hotel zit dicht bij het centrum en de kamer is geluidsdicht met een comfortabel bed, heerlijk! We hebben rustig aan gedaan verder. 'S avonds aten we het aller lekkerste wat we de hele reis hebben gegeten, een curry en kipsaté met heel veel groente. Goddelijk! Een goede start van onze tijd in Cusco.

In Cusco blijven we een tijdje, we weten nog niet precies hoe lang. Maar vanuit hier gaan we allemaal excursies doen. En natúúrlijk gaan we ook naar Machu Picchu! Daar lezen jullie volgende week alles over. Tot dan! Liefs, ons