Jeeptour in Bolivia

Hallo vanuit Bolivia! 

Weer wat eerder dan jullie gewend zijn van ons, maar we hebben zulke vette dingen gedaan, dit willen we graag al met jullie delen. Ohja, en misschien ook een beetje omdat we heel veel foto's hebben gemaakt en we konden geen keuzes maken voor op de blog. Dus dit keer een kort verslagje en lekker veel foto's :)

Zondag 3 december 

Vandaag gingen we op 3-daagse jeeptour naar Bolivia. Dit is beste manier om van Chili naar Bolivia te komen, en ook nog het leukste! Onderweg vertelt de gids over Bolivia en stoppen we op mooie plekken. We werden eerst in een busje naar de grens gebracht. Gelijk stegen we naar 4700 meter hoogte en daar bleven we vandaag ook ongeveer. Bij de grens stond Omar, onze gids, op ons te wachten met ontbijt. Omar sloten we al snel in onze harten met zijn kraaloogjes, zijn hoge lach en z'n bolle buikie. We deden de tour met z'n 6en. Wij, 2 Belgische meiden en een stel uit Oostenrijk. Helaas kon niemand spaans dus ik werd de komende dagen de vertaler. We stopte op heel veel plekken vandaag, als eerst bij een wit meer en een groen meer, beide met veel flamingo's en omringd door vulkanen. We reden langs de woestijn van Dali en daarna stopte we bij hot springs. De omgeving was prachtig, zo idyllisch om daar in een bron te dobberen van 30 graden met alpaca's op de achtergrond. Alleen zorgde de warmte van het water ervoor dat de hoogte me beving. Snel eruit maar het was al te laat; dizzy, kloppende hoofdpijn en licht misselijk. Jep, we zitten erg hoog. Daarna werd ook nog de lunch geserveerd. Tim heeft gelukkig wel genoten van de aardappelpuree, groentjes, salade en vlees. De volgende stop was bij geisers, ook op 4958 meter hoogte. Gelukkig zakte we daarna iets om naar een gekleurd meer te rijden. De wegen zijn hier trouwens gewoon bandensporen door zand. Hoe Omar toch elke keer wist welke hij moest hebben is ons een raadsel... Aangekomen bij het gekleurde meer stond er net zoveel wind als bij Torres Del Paine. We mochten daar wandelen maar tegen de wind in was dat een Olympische sport. Met de tong op ons knieën keken we naar flamingo's en alpaca's bij een oranje/rood gekleurd meer. Letterlijk adembenemend. Na deze stop moesten we een heel stuk rijden naar onze slaapplek. Dat was ook de eerste keer dat we een dorp zagen sinds San Pedro de Atacama in Chili. Onderweg stegen we nog naar het hoogste punt; 4975 meter. Gelukkig voor mij lag onze slaapplek "maar" rond de 4000 meter. Onderweg zagen we heel veel alpaca's en zelfs 4 struisvogels. Zelfs Omar zag die niet zo vaak. We maakte Omar het blijst als we "whiee" geluiden maakte bij heuvels, of meezongen met zijn harde muziek. Dan bestaat er geen taalbarrière meer ;). Om 19:00 kwamen we aan bij ons hostel, even plat liggen voelde nog nooit zo goed. Als avondeten kregen we soep en spaghetti en dat was het geheime recept om mijn bonkende hoofdpijn te temmen. Iedereen dook daarna gelijk in bed, niemand barst van de energie op deze hoogte. Behalve Omar natuurlijk. 

Maandag 4 december 

Iedereen voelde zich beter na een lange nacht slapen. Na het ontbijt stapte we vol goede moed in bij Omar z'n landcruiser. We stopte al redelijk snel bij prachtige rotsformaties. We mochten er gewoon op klimmen, dus zeker de mannen van onze club waren lekker aan het klauteren. De omgeving was hier ook weer zó prachtig! Maar er stond nog meer moois op ons te wachten. We stopte bij een prachtig meer, met grazende lama's en grote rotspartijen op de achtergrond. Echt zo een moment dat je denkt "wauw, wat lopen we door een ongekend mooi land". Hier werd onze lunch geserveerd. Nadat Omar, met hulp van ons, zijn band met een handpompje had opgepompt, konden we weer door. De volgende stop was nóg mooier, hoe is het mogelijk?! We liepen nietsvermoedend richting een canyon. Kijkend naar beneden liep een riviertje, wij stonden heel hoog bovenop. Verbluffend, eigenlijk heb ik geen woorden om uit te drukken hoe prachtig het daar was. De weg daarna was ook door een canyon met honderden lama's. Bij een dorp in the middle of nowhere stopte we voor een biertje. Daarna verruilde we het landschap voor het aller tofste: de zoutvlakte van Uyuni. We waren er! In al zijn eenvoudigheid zo imposant. Alleen maar zout, zover als het oog rijkt. Omar daarintegen viel bijna in slaap achter het stuur, kilometers alleen maar rechtdoor (denk ik) zonder weg of verkeer. Daar was maar 1 remedie tegen, de grootste boliviaanse hit opzetten. Al snel danste en zongen we in de auto mee "si, si, si, yo soy de Bolivia!" De sfeer zat er goed in. Na een fotosessie op de vlakte reed Omar ons naar de rand van de zoutvlakte. In het gehucht daar sliepen we in een zouthotel. De muren, tafels en stoelen zijn gemaakt van zoutblokken. Met het vriendelijke verzoek niet aan de muren te likken :). We zijn even door het gehucht gelopen maar daar waren we snel klaar mee. Na het eten zijn we met de groep een stukje gaan lopen om de sterrenhemel te zien. Nu konden wij onze kennis delen over de sterren. Sterren herkennen is verdomd lastig, maar gelukkig herkende we nog een paar. Ondanks de lichten van het dorp was de hemel alsnog overvloedig met sterren. 

Dinsdag 5 december 

Vandaag ging de wekker om half 5 en voelde we ons zeker geen 20 meer. Om 5 uur vertrokken we naar de zoutvlake voor de zonsopgang. We stopte in the middle of salt en langzaam liet de zon zich zien. Dat heeft heel veel foto's opgeleverd! Na een uurtje waren we content en reden we naar een eiland met eeuwenoude cactussen, midden op de zoutvlakte. Het voelde als een openluchtmuseum om tussen de cactussen te lopen. Ondertussen maakte Omar ons ontbijt en hebben we op de zoutvlakte ontbeten. Een unieker ontbijtplekje gaan we niet meer vinden! Na het ontbijt reden we lang over zout, zout en nog eens zout. Totdat Omar opeens stopte en zijn trukendoos open trok. Fototijd! Omar had allemaal geniale foto ideeën en wij volgden braaf zijn instructies op, niet wetend wat het resultaat ging zijn. Maar de foto's en filmpjes zijn heeel leuk geworden! Daarna hadden we nog een stop bij heel veel vlaggen en een zouthotel wat nu een museum is. En er was een monument van Dakar, dat is hier 2 keer gehouden. Na een hele ochtend op de zoutvlakte te zijn geweest, kwam de bewoonde wereld nu toch echt dichtbij. In een toeristische dorpje stopte we even voor souvenirkraampjes waar we voor het eerst de prachtige klederdracht van de vrouwen zagen. Prachtige rokken en de kinderen zitten op de rug gebonden. Maar daarna zagen we toch echt ons eerste stukje asfalt in Bolivia. In de stad Uyuni was nog een gaaf "begraafplaats van treinen" met allemaal oude stoomtreinen die zijn achtergelaten. Na de lunch in Uyuni was de tour voorbij en moesten we gedag zeggen tegen ons clubje en Omar. Omar dropte ons bij ons hotel in Uyuni. En nu? We zijn nog nooit naar een land geweest zonder enig idee wat we gaan doen en hoelang we er zullen blijven. We hebben dus even research gedaan en een grof reisplan gemaakt door Bolivia. Verder is er in Uyuni niet veel te doen dus we hebben heerlijk gedoucht, gegeten en de bus geregeld naar de volgende stad. 

We zitten nu in Sucre, maar daar lezen jullie de volgende keer weer over. Tot dan! Liefs, ons