Als een local door Bolivia

Hi,

Daar zijn we weer met ons verslag. We laten onze structuur van elk weekend uploaden los, dus we verrassen jullie gewoon elke keer met het verslag. Dat betekent waarschijnlijk dat we echt lekker weg zijn! ;) 

Woensdag 6 december 

We vertrokken vandaag met de bus van Uyuni naar Potosí, een mijnstad. Maar wij hadden besloten gelijk door te gaan naar de volgende stad, de hoofdstad van Bolivia: Sucre. De bus zat vol met locals in de mooiste klederdracht. Wanneer ze eruit wilden klopte ze op de deur en stopte de buschauffeur, soms echt in the middle of nowhere. Onderweg zagen we heel veel afval, de natuur langs de weg ligt bezaaid met plastic. In Potosi moesten we overstappen op een andere bus. De buschauffeur zou ons wel naar het juiste busstation brengen. Wat een service, dachten we. Totdat hij stopte bij een tankstation "hier is het!". Op de stoep tussen de locals moesten we even wachten, de bus kwam er echt zó aan. Op goed vertrouwen dan maar... maar inderdaad, niet veel later kwam de bus naar Sucre. Onderweg zagen we vele bergen met steentjes, bestemd voor de cement fabriek. Ook zagen we veel velden waar ze quinoa verbouwen. Na ongeveer een uur stopte de buschauffeur zomaar. Zelfs de locals hingen uit het raam, "wat is er aan de hand?" Oh gewoon, de buschauffeur wisselde met een andere bus die uit Sucre kwam, zo slapen ze vanavond weer in hun eigen bed. Hoe verder we reisden hoe armer het volk werd. Totdat we in Sucre kwamen, een stad met flats. De mensen hebben het hier beduidend beter. In Sucre aangekomen moesten we nog een half uur lopen met onze backpacks naar het hotel. De straten zijn hier erg stijl en het is erg warm in Sucre dus we waren blij toen we er waren. 'S avonds hebben we gegeten in een Michelin-ster-waardig restaurant. We kregen een 8-gangen diner met voornamelijk vegetarische gerechten en bijpassende lokale cocktails. Die cocktails waren niet echt een succes, maar we hebben heerlijk in stijl gedineerd. 

Donderdag 7 december 

We hebben heerlijk uitgebreid ontbeten in Sucre en zijn daarna een rondje door het oude centrum gelopen. De gebouwen in het centrum zijn allemaal wit en het is een echte studentenstad. De sfeer is hier heel goed. We hadden vanuit het klooster bovenop de berg uitzicht over het centrum. Daarna zijn we langs een selectie van de vele kerken gelopen. Voor de lunch belandde we in een frans restaurant met een dagmenu, dit bleek net zo lekker en culinair als gisterenavond. Sucre is een erg gastronomische stad! Om 3 uur stonden we op het centrale plein voor een Free Walking Tour, alleen kwam de gids niet opdagen... We zijn toen zelf maar naar de centrale begraafplaats gelopen. Dit is een prachtig park; de plek voor mensen om te ontspannen, samen te komen, of het graf van een geliefde te voorzien van plastic bloemen. Mensen besteden hier veel tijd, daar kunnen wij in Nederland nog van leren. In het park stonden grote familiegraven, van de rijke Bolivianen. En aan de rand van het park staan dikke muren, hier gaan de overledenen met kist en al de muur in. Dit gebeurt in 4 of 5 verdiepingen, en in één gedeelte zelfs in 8 verdiepingen! Ligt je geliefde op de bovenste rij, dan pakt het personeel een houten trap om er bij te kunnen. De familie maakt een altaar voor het graf met een tekst, foto's, miniatuur drankjes en plastic bloemen. Er was ook een baby-hoek met heel veel speelgoed. De "nieuwe" graven van een maand oud trokken nog veel vliegen aan. We hebben 2 uur rondgestruind in het "park" en hebben onze ogen uitgekeken. 'S avonds hebben we gegeten bij een bar die erg populair is bij de locals. We hebben boliviaans vlees besteld, wat weer een mega portie was. Groente krijgen we er nooit bij, gewoon witte rijst en een groot stuk vlees. Geen wonder dat de meerderheid van de Bolivanen echt fors zijn. Ontbijten met gefrituurde empanadas helpt dan zeker niet mee ;) 

Vrijdag 8 december 

Vandaag zijn we naar een dinosaurus park geweest net buiten de stad. Ze claimen echte dinosaurus voetafdrukken te hebben, maar ik was redelijk sceptisch. In het park kregen we een Engelse tour en toen legden ze uit hoe ze de voetafdrukken hebben gevonden. En ik moet zeggen, uiteindelijk ben ik overtuigd dat ze echt zijn ;) de man die de tour gaf deed erg z'n best om Amerikaans te klinken, wat niet erg lukte, maar hij was in ieder heel gepassioneerd over dino's. Daarna moesten we een helm op en daalde we af naar een muur waar we de voetsporen van dichtbij mochten bekijken. Zo zagen we sporen lopen van verschillende soorten dino's. Uiteindelijk was het een leerzame tour. Eenmaal terug in Sucre hebben we nog wat rondgelopen, we moesten wachten op onze nachtbus naar de volgende stad: Santa Cruz. We besloten uitgebreid te lunchen, want we konden niet echt avondeten. We kregen weer een bord vol boliviaans vlees. Zelfs Tim zat vol, dat wil wat zeggen ;) om 6 uur ging de nachtbus, nouja.. om 6 uur arriveerde de bus op het busstation. Niet veel later zaten we op de ruime stoelen die we naar achter konden klappen om te slapen. We hebben prima geslapen, ondanks dat elke houding alsnog nekpijn geeft.

Zaterdag 9 december 

12 uur later kwamen we aan in de stad Santa Cruz. De stad ligt op 400 meter hoogte en we hadden heel veel last van onze oren. We waren al helemaal gewend aan 2500+ meter hoogte. Santa Cruz is een erg moderne stad met grote winkelcentra. Maar wij gingen de stad nog niet ontdekken, wij gingen eerst iets anders doen. Vanuit het busstation gingen we op zoek naar ontbijt, maar het tentje wat op Google stond, was in werkelijkheid gewoon een woonhuis. Op zoek naar een supermarkt dan maar, maar die waren ook nog gesloten om 7 uur 's ochtends. We liepen naar een ophaalpunt waar we hadden afgesproken met Amboro Tours, en de eerste woorden van onze chaffeur waren: "Hebben jullie al ontbeten?" Wat een geschenk! Hij bracht ons naar een zaakje voor Salteñas, de boliviaanse empanadas, en voor het eerst klonk dat ons goed in de oren. Niet veel later lieten we de stad achter ons en werd het landschap steeds groener. We waren op weg naar een 2 daagse tour door de jungle van Amboro Nationaal park. Eerst stopte we in een dorp waar de reisagent zat, 2 uur vanaf Santa Cruz, daar stapte we over in een 4x4 auto met onze gids. Onze gids was een man van weinig woorden, zo weinig zelfs dat we niet eens weten hoe hij heet. Al snel lieten we de bewoonde wereld achter ons en reden we dieper het nationaal park in. Onderweg kruisden we 3 rivieren waarin families hun was deden. Het pad werd ook steeds smaller en dichtgegroeid, maar na een uur stopte we, we waren er bijna. Toen we uitstapte kwam de klap, pfoe wat is het hier heet met hoge luchtvochtigheid! Nog 100 meter tot ons "kamp". Daar zat een vriendelijke meneer al op ons te wachten. Hij registreerde ons en we moesten de parkentree betalen. Die man was blij dat we er waren, eindelijk mensen om tegenaan te kletsen. Hij vond het hilarisch dat Tim als 2 druppels water op Pique lijkt. Het kamp was luxer dan we dachten, er stond een gebouwtje met een plek voor vuur om te koken, en een tafel om aan te eten. Ook was er een gebouwtje met een koude douche en een toilet, die was overgenomen door de jungle diertjes. We hebben onze tent opgezet, mijn scouting ervaring kwam eindelijk van pas ;) en ondertussen maakte de gids pasta bolognese voor ons. Simpel, maar onze gids kan toveren in de keuken. Het was heerlijk. Met volle buikjes trokken we de jungle in, op naar een waterval. Onderweg liepen we over een prima pad en ondertussen was de gids op zoek naar apen en andere beestjes. We hebben voornamelijk heel veel vlinders gezien, mega sprinkhanen, mega mieren, mega krekels en torren. Alles is hier 10x zo groot als thuis. Zo ook de planten. Alsof je door het exotische deel van een tuincentrum loopt, maar dan zijn de planten meters hoog. Opeens bewoog er iets door de planten, het was een slang van ongeveer een meter lang. Hij was helaas te snel weg, we hebben hem niet gezien. Na 2 uur wandelen kwamen we bij de waterval aan. Hup, kleren uit en afkoelen in het water. Omringd door groen, met een mooie waterval, begaven we ons echt even in het paradijs. We hebben een uur gedobberd en zijn toen nog even bovenop de waterval geklommen. Heel even ging door mijn hoofd "Maar goed dat mama niet weet wat we nu doen!" Het was namelijk een smal pad langs een afgrond, maar alles ging helemaal goed ;). Rond 5e waren we weer terug op het kamp en kregen we lekker warme thee.. omdat we weer zo zweette hebben we even gedoucht onder de koude douche, heerlijk. Gezellig samen met alle beestjes in de douche. Ondertussen pruttelde ons avondeten al op het vuur. We kregen Locro, een soort kruidige soep met rijst, stukjes aardappel, groente en een kippenpoot waar je het vlees zo vanaf trok. Het was ook donker geworden dus bij romantisch kaarslicht smikkelde we van de soep. Na het laatste beetje uit de pan te hebben gehaald gingen we weer op pad. In het donker gingen we op zoek naar apen en andere beesten. Bewapend met een zaklamp gingen we dieper de jungle in. We zagen een konijntje en veel spinnen, een duizendpoot, torren en uiteindelijk ook een aap! Na 2 uur waren we pas weer terug op ons kamp en doken we onze bloedhete tent in, het koelt hier niet af. 

Zondag 10 december 

Na een hete plaknacht zaten we om 7 uur aan onze omelet. Ik was vannacht levend opgegeten door de muggen, mijn benen zitten helemaal onder. En toen ik wilde plassen vielen de grote vliegende beesten in de deurpost me aan; welkom in de jungle. Na het ontbijt begonnen we aan onze volgende wandeling op zoek naar apen. De gids ging voorop met zijn grote machete. Wat hebben we eigenlijk een vertrouwen in deze stille man. Maar hij had binnen no time een soort ringstaartaap gevonden. Met de wandeling stegen we flink totdat we bij een droge rivier kwamen. We liepen door deze rivierbedding over de bemoste stenen. Soms lag er water en moesten we er omheen, het pad werd dan vrij gemaakt door de gids en zijn machete. Op een gegeven moment liepen er duizenden grote mieren en voor we het wisten kropen ze in onze broekspijpen en beten ze ons. Na ze allemaal te hebben verwijderd konden we weer door. Halverwege de wandeling hoorde we apen en de gids riep ze nog, maar ze waren te ver weg. Op de route terug werden we dan eindelijk beloond, de gids kreeg eindelijk antwoord terug op z'n apenkreetjes. Binnen een nanoseconde vloog de gids van het pad af om dichterbij te komen. Hij vergat zelfs het pad vrij te maken voor ons dus wij survivelde er achteraan. Maar daar waren ze dan, een groep van een stuk of 6 apen, die erg nieuwsgierig naar ons waren. Ze kwamen steeds dichterbij, slingerend door de bomen al fruit etend. Verderop zat zelfs nog een groep. Na een tijdje naar elkaar te hebben gestaart beving de warmte ons echt en was het tijd om terug te gaan naar het kamp. Eenmaal terug kregen we lunch, ook weer erg lekker. En als afsluitende activiteit gingen we nog een keer zwemmen bij een waterval die dichterbij lag. De parkwachter ging ook gezellig mee, even afkoelen met z'n alle. Bij terugkomst was onze chaffeur er alweer om ons mee terug te nemen naar de bewoonde wereld. Moe maar voldaan (en heeel vies) stapte we in de auto terug naar Santa Cruz. Daar kwamen we 's avonds aan. Als verwennerij hadden we onszelf een boetiekhotel gegund, maar oh wat voelde we ons goor toen we moesten inchecken tussen alle schone hippe stadsmensen. Dat duurde gelukkig niet lang, want we hebben heerlijk lang onder de stortdouche gestaan. Tim had nog 3 teken mee genomen uit de jungle, daar hebben we snel afscheid van genomen. Voor diner wilde we niet te ver lopen en we hadden 3 restaurants in de buurt. Alle 3 bestonden ze niet of waren ze gesloten, dat ging niet echt van een leie dakje. We zijn toen maar bij één van de vele kebab tentjes beland, weer eens wat anders.

Maandag 11 december 

We hebben overheerlijk geslapen in de kamer met airco. We kregen een royaal ontbijt en hebben toen lekker rustig aan gedaan. We hebben een beetje geslenterd door Santa Cruz. Het is een echte handelsstad en we zijn over 2 markten gelopen. Maar heel eerlijk, we vinden die chaos en roepende verkopers echt verschrikkelijk. Het duurde niet lang voor we daar uit waren. We hebben verder geluncht bij een traditioneel boliviaans restaurant. Jullie raden het vast al; vlees met witte rijst. Maar weer was het heerlijk. Terwijl we onze reisplanning doornamen vroeg een meneer aan een tafel achter ons waar we vandaan kwamen. Hij vond het machtig interessant en binnen een paar minuten had hij een stoel gepakt en aan onze tafel geschoven. Hij liet foto's zien van zijn huis bij Uyuni, en de musea waar hij allemaal geweest is. We kregen ze kaartje mee, dan zou hij de foto's sturen. Bij het afscheid nemen moesten we nog wel even op de foto met hem. Achteraf bleek de beste man de eigenaar van een groot elektriciteitsbedrijf te zijn in Santa Cruz. Leuk, zulke contacten ;) we moesten weer wat tijd doden voor onze nachtbus vanavond om 8 uur dus we hebben bij ons hotel in de airco gezeten, het is hier echt heel heet. Om 6 uur liepen we naar een restaurant, maar ook deze bleek gesloten. Het zal wel door het laagseizoen komen denken we, we zien ook heel weinig toeristen in Bolivia. We zijn terug gegaan naar het restaurant van vanmiddag en hebben weer andere lekkere dingen van het menu geprobeerd. Daarna zijn we naar het busstation gegaan. Ik ben nog nooit in India geweest, maar ik vermoed dat de drukte en chaos op het busstation vergelijkbaar is als daar. Iedereen roept bestemmingen in de hoop kaartjes te verkopen, verkopers verkopen kip/koekjes/drinken/avondeten/fruit. Mensen zoeken waar ze naartoe moeten, schreeuwende en rennende kinderen. Zien jullie het voor je? We waren er netjes een half uur te vroeg om alle chaos aan ons voorbij te laten gaan, en toen de bus er eindelijk was, hoorde we dat onze backpacks via de buscompany naar de bus gebracht moest worden. Toch nog stress op het laatste moment. Dat bleek achteraf nergens voor nodig want we vertrokken 45 minuten later.. de buschauffeur had zeker geen haast, over een stuk van 2 uur deden we 4 uur. Op een gegeven moment ging de airco in de bus uit en begonnen we steeds meer te zweten. De locals zeiden tegen elkaar "heet hier", maar verder deden ze niets. 2x zijn Tim en ik naar de buschauffeur gelopen met het verzoek te airco aan te zetten. Die ging dan een half uur aan en daarna weer uit. Om half 2 's nachts won toch de vermoeidheid en vielen we een soort van in slaap.

Dinsdag 12 december 

Om 6 uur zouden we aankomen in Cochabamba, dit werd half 9. De bus zelf was echt helemaal top, maar de buschauffeur heeft ons een slechte nachtrust bezorgd. Vermoeid stapte we uit, helaas waren we nog niet op onze eindbestemming. 2 kilometer verderop moesten we de volgende bus hebben naar Torotoro nationaal park. Gelukkig zat dit busje snel vol en konden we snel weg. Onderweg waren veel aardverschuivingen geweest maar de chaffeur stuurde er behendig omheen. Om 12 uur kwamen we aan in het slaperige dorpje Torotoro. Met ons hongerige maagjes gingen we op zoek naar eten maar ook hier waren veel restaurants dicht. Uiteindelijk was er een restaurant met een dagmenu van €3,- and it got the job done. Daarna hebben we even gerelaxt, morgen gaan we namelijk weer wandelen. 

We hebben veel gereisd zoals jullie lezen, maar we zien dus ook veel van het mooie Bolivia. De mensen zijn hier zo betrokken met elkaar, iedereen kletst met elkaar. We werden zelfs gevraagd om even op een kind te passen zodat moeder eten kon halen. Maar daarnaast zitten hier ook veel mensen urenlang op socials te scrollen in de nachtbus. Het is een heel fijn land, en het maakt het extra speciaal dat er zo weinig toeristen zijn. Gelukkig hebben we nog een paar dagen te gaan in Bolivia voordat we de grens naar Peru zullen oversteken. Wanneer precies is ook voor ons nog een verrassing :) Jullie lezen het vanzelf!