Torres del Paine

Alvast sorry, dit is een erg lange update. Dus ga lekker zitten met een kop koffie of thee en geniet :)

Vrijdag 3 november toen we aankwamen in Punta Arenas zijn we naar ons hostel gelopen. De straten hier zijn heel mooi en schoon, met prachtige bomen. Zelfs de prullenbakken zijn hier mooi! Eenmaal ingecheckt in onze heerlijk geurende kamertje gingen we op zoek naar eten. De prijzen lagen hier een stuk hoger dan Ushuaia! Uiteindelijk hebben we er aan toegegeven en duur (maar wel heeeel lekker) gegeten. Daarna zijn we naar een park gelopen met prachtige gebouwen. Het voelt een beetje als Parijs hier.

Zaterdag 4 november
De dag dat we de camper mochten ophalen. We kregen als eerst een mega ontbijt met yoghurt, broodje ei en muffins, dus tsjokvol checkten we uit. Het ophaalpunt van de camper was gewoon in een achterbuurt bij iemand thuis. Na de doorlopen van de inventaris vertrokken we! De eerste meters is altijd even wennen maar we reden gelukkig gelijk de stad uit. Eerste stop: pinguïns kijken. Na ongeveer een half uur op een onverharde weg bleek de weg naar de pinguïns gesloten... omdraaien dan maar en op naar Puerta Natales. Een routeplanner is niet nodig, gewoon 223km rechtdoor! Onderweg stond er veel wind waardoor Tim echt z'n aandacht bij het sturen moest houden. Halverwege moest ik toch echt nodig plassen, maar we kwamen nergens langs. Dus langs de weg stoppen en even op de hurkjes. Ik had alleen een beginnersfoutje gemaakt, ik had niet gecheckt hoe de wind stond! De rest kunnen jullie zelf wel invullen toch.. ;) leermomentje :) na een tijdje kwamen we aan in Puerto Natales en hebben we een plekje op een camping gevonden. We zijn naar een winkeltje geweest waar een oud dametje vanalles verkocht, van bouwmateriaal tot inlegkruisjes. En ze verkocht ook empanadas! Die waren heel lekker! Onze eerst maaltje in onze camper. Verder hebben we boodschappen gedaan, lekker degelijk. En hebben we een soepje gemaakt in de gezamelijke keuken. Daarna toverde we onze camper om tot bed. Daar moeten we nog even handig in worden, maar daar hebben we genoeg tijd voor!

Zondag 5 november
Na onze eerste nachtje in de camper werden we rustig wakker. Vandaag hebben we geen haast. We zijn naar een grot gereden even verderop. Maar dit bleek een korte wandeling naar een (niet zo indrukwekkende) grot. We mistte de stalagmieten en stalactieten. We zijn vast te veel verwend in Azië. We hebben nog een wandeling gemaakt waar je bovenop de grot uitkwam, met mooi uitzicht over een vallei. Vroeger was het 1 grote gletsjer, daar zag je nog sporen/achterblijfsels van. De andere wandelroutes naar grotten waren onbegaanbaar dus zijn we terug naar Puerto Natales gegaan. Daar hebben we nog even een rondje gewandeld, maar het is verre van gezellig hier. We hebben ons toen maar voorbereid op onze grote wandeling dus daar valt ook een lekker bord pasta onder:) zelf gemaakt natuurlijk. In de keuken raakte we aan de praat met een Amsterdams stel dat 8 maanden reist, en het bleek dat ze Santpoort-Noord kennen, de wereld is zo klein :) na een gezellige avond zijn we vroeg onze camper in gegaan.

Maandag 6 november
Het was zover! Vandaag begonnen we aan onze 5 daagse hike door het nationaal park van Torres del Paine. Om 7 uur kwamen uit alle hoeken van Puerto Natales backpackers met grote rugzakken op om de bus te pakken. Wij hadden alleen onze kleine rugzak mee, maar we waren één van de weinige die licht reisden. Veel mensen sleepten een tent mee, matjes, slaapzakken, eten etc etc. Wel begrijpelijk als je weet hoeveel wij hebben betaald voor het slapen in een tent daar... maar goed, eenmaal in de bus kwam Torres del Paine al in zicht dus toen waren we eigenlijk al helemaal content. Het was zo een mooie route, we keken onze ogen uit. Eenmaal in het park pakte we een catamaran naar het startpunt van onze wandeling. We hoorde verhalen dat ze soms mensen achterlaten als de boot vol is, dus wimpie en wimpie gelijk naar de pier, we waren nummer 4 ;) deze boot gingen we dus halen! Onderweg hadden we ook mooi zicht op de bergen en na een half uur kwamen we aan op de W-trek. Vandaag staat er 11 kilometer op de planning, waar we zo'n 3,5 uur over doen. Het eerste stuk viel gelijk een beetje tegen, we liepen over losse stenen en stegen flink. Ook hadden we ontzettend veel wind tegen, wat het erg koud maakte. Later werd het pad beter maar de tegenwind werd alleen maar erger. We hadden uitzichten op meertjes, en later zagen we ijsblokken in het water. Langzaamaan zagen we een gletsjer in beeld komen, maar god wat stond er veel wind. Zoveel zelfs dat ik twijfelde of mijn lenzen wel in bleven! Onze rugzak met slaapzak ving ook veel wind dus het was rustig lopen. Qua groen zien we weinig. Alleen maar witte dode bomen, best luguber soms. Bergafwaarts gaan was ook een uitdaging, veel klauteren over rotsen en door een rivier banjeren. Maar, na 4 uur (wat veel langer voelde), kwam onze camping in zicht! Heerlijk om even uit de wind de liggen. Maar het duurde niet lang. Er was ook nog een uitzichtpunt op de gletsjer, dus die moesten we ook nog even meepakken ;) ondanks de wind was het prachtig, de gletsjer was echt heel groot. 'S avonds mochten we eten in het restaurant van het hostel en daar hing echt een hele andere sfeer dan op de camping. Mensen dronken (hele dure) wijn, er waren heel veel (luidruchtige) Amerikanen. Echt ff slikken. Maar het eten was prima en aan de tafel werden ervaringen over de wandeling uitgewisseld, best gezellig! Maar daarna was het toch wel bedtijd voor ons.

Dinsdag 7 november
Voor de mensen met een korte spanningsboog, hier een samenvatting: vandaag liepen we dezelfde route weer terug. :)

Voor de mensen die helemaal in onze avonturen zitten, ook over vandaag kan ik genoeg typen:
'S nachts stond er veel wind waardoor we vaak wakker werden in ons tentje, maar verder hebben we prima geslapen. Na een mega ontbijt zijn we vertrokken aan dezelfde route die we gisteren hebben gelopen, dus 11 kilometer terug. (Dit vormt het eerste pootje van de letter W, vandaar de naam W-trek). Onze schouders protesteerde een beetje, het gewicht van onze tas laat wat sporen achter op ons lijf. De wind was ongeveer gehalveerd ten opzichte van gisteren waardoor het veel beter te doen was. En dit keer hadden we wind mee! We konden ons plezier niet op, de zwaardere stukken van gister gingen nu fluitend. We kwamen op het einde veel mensen tegen die een dagtripje maken, te herkennen aan een kleine rugzak, maar vooral aan de heerlijke luchtjes die mensen op hebben. Zo ruiken wij niet! Na 3,5 uur kwamen we aan bij onze 2e camping en het was daar nog lekker rustig. Alle tenten staan op vlonders, het ziet er mooi uit! We hebben lekker rustig aan gedaan; gekaart, gedoucht, gelummeld en in de zon gestaan. Langzaam werd het drukker met mensen die van hun wandeling arriveerden. De keuken werd overspoeld met eigen kookstelletjes en zakken met gedehydrateerde rijst met kip. Gelukkig hebben wij meer betaald en krijgen wij "luxe" te eten van het lopende buffet. Het eten was een beetje hetzelfde als gisteren. Net zoals de mensen, we lopen dezelfde route als een Israëlisch meisje dus we beginnen al walking-buddies te worden. Iedereen maakte zich op voor de grote lange tocht morgen dus om half 10 was het stil op de camping.

Woensdag 8 november
Het was vannacht erg windering en heel koud dus we hebben niet de beste nacht gehad. Maar om 6 uur ging de wekker en om half 7 stonden we in de rij voor het ontbijt. Vandaag hadden we veel kilometers voor de boeg, 22,5 stuks, dus om 7:20 uur vertrokken we. We maakte een mooie route, wel gelijk weer een stuk stijgen. Maar we liepen een heuvelachtige route langs 15 meren, en 3 opgedroogde meren. Opeens kwamen we bij een bord die antwoord gaf op de vraag waarvan we niet wisten dat we hem hadden. In 2011 heeft een toerist z'n wc-papier verbrand en daardoor een heel deel van het park verbrand. Dat verklaarde dus de dode bomen die we alleen maar zagen. Het bord stond op de grens van verbrand en niet verbrand, dus na 2,5 dag lopen we eindelijk weer in groen landschap. Gek om te zeggen, maar dat was gewoon ff wennen. Na 2,5 uur kwamen we aan bij een camping waar we onze tas konden achterlaten, heel fijn! We gingen vanaf hier de franse vallei in. We maakte nu het middelste streepje van de letter W in onze route. Dit was een aangename boswandeling met soms wat klimmen. Maar zonder tas was alles een lachertje! We liepen langs enorme besneeuwde bergen toen we opeens het geluid van een vliegtuig hoorde, maar dat was een enorm brok sneeuw wat als een lawine naar beneden kwam. Wat een spektakel! Deze route was echt een feestje. Lekker klauteren over rotsen, door riviertjes en modder banjeren. Voor we het wisten waren we op de eerste viewpoint met uitzicht op de bergen, hopend op een nog een lawine. Iedereen zat stilletjes op de rotsen alsof we naar een theaterstuk zaten te kijken. Na een pauze liepen we door naar ons volgende uitkijkpunt, nog een uurtje wandelen. Ook dit was een aangename wandeling door de vallei. Eenmaal daar werden we echt omringt door bergen. Het begon daar te sneeuwen en ook de wind werd krachtiger. Na een fotosessie zijn we huppelend naar beneden gelopen met de wind in de rug. Eenmaal beneden bij onze tas was de wind echt aangetrokken. We aten snel ons lunchbroodje op, en toen moesten we nog 4, of 4,5 of 5 km naar onze camping. De bordjes waren niet echt duidelijk :) maar met rugzak door de harde wind was erg vermoeiend. Toen we aan tegenliggers vroegen hoe ver de camping nog was, moesten we nog 2 uur! De voetjes deden best zeer, maar we moesten door voordat het weer echt verslechterde. Eindelijk, na 9,5 uur lopen vandaag, kwamen we aan bij de camping. We hebben in totaal 30 kilometer gelopen! Zacht uitgedrukt waren we een beetje moe. Gelukkig hadden we echt een hele mooie tent waar we met een trappetje in moesten. Net een boomhut! We hebben onszelf naar de douche gesleept en helaas bleek deze koud.. gelukkig was het avondeten wel warm. We kregen en soepje vooraf, een beef goulash en als toetje een brownie. Daarna zijn we ons bed in gedoken.

Donderdag 9 november
Vannacht hebben we heerlijk geslapen, hoe kan het ook anders? Het ontbijt was wat magertjes maar we hadden weer genoeg energie voor vandaag. Het was vandaag een zonnige dag, zo warm zelfs dat we onze t-shirts eindelijk aan konden. We liepen langs een baai, vol in de zon met lange stukken stijgen. Onderweg komen we best wat 70-plussers tegen. Respect hoor! Wij hopen dat ook nog te kunnen dan. Vandaag hadden we veel wegen waarvan we niet zeker wisten of het de juiste route was, maar uiteindelijk kwam het steeds goed. Je twijfelt wel als je weer door een rivier loopt, maar ja, dat is echt het pad. Op een gegeven moment kwamen we bij een soort moeras. Als we het pad zouden volgen zouden we tot onze kuiten in het water staan. We hebben alternatieven gezocht en daarvoor moesten we door prikplanten, langs struiken en door een watertje, maar uiteindelijk lukte het. Wat waren we blij met onze kleine rugzakken. Daarna liepen we een heel stuk in de brandende zon door een weiland. Toen we daar eindelijk doorheen waren, moesten we ook nog een heel stuk stijgen. In de hitte was het een uitdaging. Onderweg kwamen we nog paarden tegen en een haas. Eenmaal boven kwamen we in de "windy pass", dat hebben we gemerkt. Vlak langs de afgrond liepen we door de harde wind. Je zou er spontaan hoogtevrees van krijgen. Er was ook veel meer volk hier. Niemand zei hier gedag, echte "dagjesmensen" haha. Na een oneindigheid zagen we eindelijk onze camping! Om 2 uur checkte we in en konden onze voetjes rusten. De tent was top, met slaapzak en kussens! En de douche was ook warm. Wat wil een mens nog meer. Hier was het wel heel druk met tours die vanaf Torres del Paine kwamen, hier 4 km vandaan. Dat was even schakelen. Maar om 5 uur werd het rustiger en bleven alleen de W-trekkers over. En dat was gezellig! Er zijn veel Amerikanen, Canadezen, Australiërs en natuurlijk onze Israëlische vriendin. Het eten was ook geweldig, we kregen zalm! En Tim kreeg een lekker stukkie vlees. Iedereen bleef gezellig napraten tot het bedtijd was voor ons :)

Vrijdag 10 november
Vandaag was de laatste dag van onze wandeling, de tijd is echt heel snel gegaan. Om half 7 gingen de wekker weer voor een goed ontbijtje om 7 uur. Om half 8 vertrokken we naar Torres del Paine. Onderweg kwamen we veel bekenden tegen die de zonsopgang hebben bekeken, maar wij vonden onze slaap belangrijker ;) we liepen weer zonder tas, zalig! We kwamen namelijk toch weer terug, dit was het laatste pootje van de "W". Het was wel weer veel stijgen en dalen, door een bos. Op het laatste deel moesten we klauteren over rotsen en weer door een riviertje. Hoe kan het ook anders :). Eenmaal uit het bos zagen we alleen maar rotsen, maar dat bleek beter te bewandelen dan gedacht. Na 1 uur en 40 minuten zagen we de 3 torens en ook het meer dat ervoor ligt. Wauw, het was nog magischer en imposanter dan op de foto's (gelukkig maar). Helaas hadden we wel bewolking, maar dat maakte ons niet meer uit. We waren er! We hebben er een uurtje gezeten, gehoopt dat de wolken wegdreven, maar helaas. Terug naar beneden was weer een feestje, maar niet voor de mensen van de tours die nog naar boven moesten, wat een drukte. Om 12 uur waren we weer beneden en konden we even rusten bij onze camping. We hebben quesadillas gegeten en zijn toen naar de uitgang gelopen. Dat was ook nog ff een uur en 3 kwartier naar beneden. Erg jammer dat het voorbij was, als toepasselijk afscheidscadeau kregen we een beetje regen.. daarna hebben we gewacht op onze bus die ons weer terugbracht naar Puerto Natales. Terug naar de bewoonde wereld.

De wandeling viel ons ontzettend mee. We hadden ons ingesteld dat het net zo zwaar zou zijn als de Rinjani (Indonesië), maar dit bleek echt minder heftig. Tuurlijk was het soms klimmen, en lang en zwaar met onze tas, maar we hebben niet eens spierpijn gehad, dus al met al viel het mee ;) op naar de volgende wandeling!
Even de statistieken want daar houden we zo van. We hebben 5 dagen gewandeld en 4 nachten in een tent geslapen. In totaal hebben we volgens de bordjes in het park 80 kilometer gelopen. Volgens mijn telefoon waren dit er iets meer; 95 kilometer.
2 dagen 14 kilometer, 2 dagen 17 kilometer en de uitschieter van 30 kilometer. Genoeg toch?:)

Voor de mensen die na de foto's denken, was Tim ook mee op de wandeling? Dat was hij zeker, hij was de fotograaf ;)
Dus ga maar snel naar de foto's om te genieten van de prachtige natuur hier!