Ongelofelijke week in Noord-Vietnam
24 januari 2016 - Ninh Binh, Vietnam
18 januari maakte we een stadswandeling door het oude kwartier in Hanoi. Het oude kwartier bestaat uit allemaal kleine straatjes (die allemaal op elkaar lijken) met winkeltjes en een heleboel mensen. De wegen zien zwart van de scooters die constant toeteren omdat er weinig verkeersregels zijn. Oversteken is ook levensgevaarlijk. De taktiek is dat je gewoon maar moet lopen, langzaam, zonder onverwachte bewegingen, en dan gaan al die scooters om je heen. We liepen een route vanuit de Lonely Planet maar we waren een paar keer verdwaald, er zat gewoon geen logica in de straten. Tijdens de route kwamen we langs straten waar ze vroeger allemaal hetzelfde verkochten. Je hebt een hele straat met winkels die touw verkopen, zijde, matten, ijzerwaren, wol, houtwerk en ga zo maar door. Er was zelfs een winkel die alleen maar bakvormen verkocht en een winkel met oneindig veel knopen. Ook was er een markt met heel veel gedroogde kruiden en andere specerijen. 'S avonds zijn we naar een "water puppet show" geweest. Dat was een show met handgemaakte houten poppen die in het water door mensen worden bediend. Ze beeldde verschillende aspecten van het leven in Vietnam uit. Wel grappig om een keer gezien te hebben.
We moeten wel erg wennen aan de temperatuur in Hanoi. Het is hier gewoon onder de 10 graden! Iedereen loopt in dikke winterjas en ook wij moesten snel lange broeken kopen in 1 van de honderden (neppe) the North Face winkels.
19 januari hebben we een hele bijzondere activiteit geregeld voor de komende dagen. We gingen namelijk Emmy's wens in vervulling laten komen, een 3 daagse trekking doen met een vrouw van een lokale stam door de omgeving van Sapa. 'S avonds zouden we vertrekken dus hebben we overdag nog door Hanoi gelopen, vietnamees gegeten en op de computer dingetjes geregeld. Toen het eindelijk avond was gingen we naar het boekingskantoor, waarna we naar de bushalte werden gebracht; dat was een kantoortje langs de weg.. toen kwam onze nachtbus die ons naar Sapa bracht, een stadje dichtbij de grens van China. De nachtbus bestond uit 3 rijen van voor naar achter met allemaal ligstoelen. We hebben heerlijk geslapen!
20 januari kwamen we om 4 uur 's ochtends aan, gelukkig liet de buschauffeur ons slapen tot 7 uur waarna we uit de bus werden geschopt. Het was er steen- en steenkoud. Er hing zoveel mist dat je niet verder dan een paar meter kon kijken. Om half 10 begon onze tour pas, dus tot die tijd hebben we ons warm gehouden met kopjes thee (ja, ook Tim! Zo koud was het).
Onze tour hadden we geboekt bij Sapa O'Chau, een organisatie die door de lokale mensen is opgezet. Al het geld gaat rechtstreeks naar de lokale bevolking zodat hun kinderen naar school kunnen.
Om half 10 haalde Xuân (spreek uit: Sohn) ons op en begonnen we aan de eerste 14 van de in totaal 38 kilometer, we waren de enige dus we hadden een privé tour! We werden al snel vergezeld door 2 andere vrouwen van Xuan's stam, de rode Dzao. Tijdens onze wandeling kregen we heel veel informatie over de omgeving, de volkeren, de cultuur en de natuur. We kregen een stuk bamboe waar we maar een hapje van moesten nemen, zo zoet! Je kauwde op een stukje bamboe waar heel zoet sap uit kwam, en daarna spuugde je het weer uit. Heel lekker! Al snel liepen we door de rijstvelden waar Sapa om bekend staat. Onderweg zagen we een begrafenis van de H'mong stam, die erg druk bezocht werd omdat de man heel oud geworden was. Verderop zag je het hele dorp uitrukken om te helpen met een huis bouwen (dat is een soort sociale plicht om te helpen). In alle dorpen zag je vrouwen druk bezig met borduren, dat is heel belangrijk in alle culturen. Ze versieren hiermee hun kleding, tassen en andere accessoires zoals de zakken om baby's in te dragen. Alle figuren en symbolen vertellen een verhaal. De borduurwerken van de Dzao zijn heel gedetailleerd en klein, die van de H'mong zijn groter. Al die vrouwen waren zo druk aan het borduren omdat het bijna nieuwjaar is, en dan moeten alle familieleden nieuwe kleren. Het nieuwjaar wordt hier op dezelfde dag als het Chinees Nieuwjaar gevierd.
In een H'mong dorp gingen we lunchen en toen werd het eindelijk warmer en trok de mist op. We kregen noodle soep en rijst met allemaal lekkernijen en natuurlijk loempia's! De 2 vrouwen die met ons mee liepen probeerde handgemaakte kledingstukken aan ons te verkopen, dat doen heel veel vrouwen hier. Dan lopen ze mee om je te "helpen" en dan moet je spullen van ze kopen. Uiteindelijk hebben we ze 4 euro gegeven en kregen we 2 tasjes. Daarna konden we weer met z'n 3e verder. We liepen door rijstvelden, dorpen, en over modderpaden. Overal zag je varkens, kippen, honden en in de rijstvelden liepen eenden en waterbuffels.
Xuân praatte heel veel, maakte heel veel grapjes en zong Vietnamese of Dzao liedjes. Ook kregen we alle roddels uit haar dorp en andere stammen. Xuân is 24 jaar, was getrouwd op haar 17 (wat erg laat is, normaal trouwen ze op hun 14de) en ze had al een zoon en een dochter. Ze werkt heel veel om haar gezin te onderhouden en 1 keer in het jaar moet ze ook op haar rijstveld werken. Ze is altijd 3 of 4 dagen van huis door de trekkingen maar na 7 jaar vind ze het nog steeds leuk. Ze houdt erg van afsnijden waardoor we door onmogelijke paden lopen en zij huppelt lekker naar beneden met haar korte benen. Gelukkig zijn wij veel sneller als we naar boven klimmen dus maken we constant grapjes over dat de ander zo traag is.
In een dorpje kocht Xuân kleine groene appeltjes die hier vooral door zwangere vrouwen worden gegeten, en Tim ;). De rijstvelden werden met de minuut groter en mooier en we keken onze ogen uit. Van boven aan de berg tot in het dal, vol met rijstvelden. We moesten ook stukjes klimmen en we zagen onderweg ook nog een graf langs het wandelpad. Om half 4, na 14 kilometer, kwamen we aan in het Dzay dorp, "Ta Van", waar we gingen overnachten. We sliepen bij een familie die ons helemaal opnamen in de familie. We kregen een warm welkom met een kopje thee en daarna 'patato snack': zelfgemaakte patatjes! We mochten kijken in de keuken hoe ons diner en de loempia's werden gemaakt, en toen viel de stroom uit. Gewoon in het donker verder koken dus. We kregen toen wel een romantisch diner bij kaarsverlichting. De hele familie smulde van het eten, en de loempia's waren zo lekker! Na het eten kreeg Emmy een lesje borduren, moeilijk! Het is zo een priegelwerk. Ze heeft uren lopen zwoegen op de ingewikkelde figuren. Tot overmaat van ramp borduren ze vanaf de achterkant, dus je wist niet eens of de voorkant er mooi uit kwam te zien :p wel een hele unieke ervaring om met een hoofdzaklamp op je hoofd met de familie om een vuurtje in the middle of nowhere te zitten, en de lokale traditie beoefend.
21 januari was het Tim zijn 23ste verjaardag! Van Xuân kreeg hij een geborduurde armband en ook van de gastfamilie kreeg Tim een mooie armband en overheerlijke bananenpannekoekjes als ontbijt. Onze volgende 16 kilometer begon in een bamboe bos dat uitkwam op een kleine waterval. Daarna moesten we 4 kilometer over een geasfalteerde weg lopen naar het dorp waar we lunch kregen. Dat vonden we wel iets minder want toen voelde we alle pijntjes aan onze voeten. Als lunch kregen we weer noodle soep en had Emmy eindelijk haar geborduurde armband afgemaakt. Na de lunch liepen we meer van dorp naar dorp langs de bergen. Het dorp waar we sliepen lag veel lager dus we moesten hele stukken dalen. Xuân huppelde het moeiteloos naar beneden en wij voorzichtig voetje voor voetje naar beneden. 1 keer gleed Emmy bijna de modder in, maar Tim trok haar nog net op tijd op aan haar tas. Wat een geluk! Onze homestay stond in een Tay dorp, de huizen daar zijn heel groot met 3 verdiepingen. Deze mensen spraken geen Engels en waren daardoor ook terughoudender. Wij waren heel vroeg aangekomen en later kwamen ook nog 2 fransen met hun gids. We kregen weer lekkere patatjes en voor het avondeten rijst met allemaal bordjes met vlees en groente. We kregen ook een stuk vlees, nouja, het was gewoon een brok vet. Tim vond het wel lekker maar Emmy schoof het stiekem onderin haar rijstbakje. Bah. Na het avondeten gaven we Xuân Engelse les als bedankje dat ze Emmy borduren had geleerd (borduren is iets wat ze normaal toeristen niet leren). Xuân gaf ons ook nog een klein lesje H'mong, maar dat was toch wel ingewikkeld. We kunnen nu 'dankjewel' zeggen en 'goed' voor het geval iemand vraagt hoe het gaat.
Daarna hebben we met de Fransen gezeten en onze gidsen en hebben we een Bia hà nôi biertje gedronken op Tim's verjaardag. We hebben er een hele speciale verjaardag van gemaakt.
22 januari werden we wakker met zon! Wat een geluk, er was namelijk heel slecht weer voorspeld (23 januari sneeuwde het in Sapa en was het -6). Na een ontbijtje met noodle soep (alweer) vertrokken we voor onze laatste 8 kilometer. We liepen door dorpjes over hele slechte verouderde bruggen en slechte paden vol stenen naar een rode Dzao dorp. Onderweg naar boven hadden we super uitzicht omdat we eindelijk geen last meer hadden van de mist. Het was nu alleen wel bloedheet (het is ook nooit goed :p ). Boven rustte we uit bij een school en liepen door het dorp naar rijstvelden. Huppelend over de randen van de rijstvelden liepen we weer naar beneden, terug naar onze homestay. Voordat we met de auto op werden gehaald kregen we van bekende van Xuân nog een kopje thee en zagen we hoe ze met de hand stokjes maakte om mee te eten. De rit terug naar Sapa gaf ons uitzicht over het dal en zagen we hoeveel we eigenlijk hadden gelopen. Na ietsje minder dan een uur kwamen we aan in Sapa. Nu was de mist weg en konden we dus de stad zien. Het deed ons erg denken aan een wintersport dorp in Oostenrijk. Dezelfde soort huizen en iedereen ingepakt tegen de kou.
Om 4 uur 's middags moesten we weer in een nachtbus terug naar Hanoi. Het was een rit van 6,5 uur die ook niet veel langer had moeten duren want de wc in de bus stonk zo erg dat je er spontaan hoestbuien van kreeg. Om half 11 kwamen we aan in Hanoi en zijn toen weer terug gegaan naar het hotel waar we eerst ook al verbleven.
23 januari was het erg slecht weer en vreselijk koud, we zijn alleen ons hotel uit gegaan om te eten :p. We hebben onze backpacks opnieuw ingepakt, alle zomerkleding kan nu onderop. En we hebben ons ingelezen in Halong bay waarna we besloten dat we het te duur vonden en we er dus niet naartoe gaan. 'S avonds hebben we ons dik ingepakt en over de nachtmarkt gelopen. Daar hebben we mooie warme mutsen gekocht want onze hoofden waren bevroren. De markt was super lang en ze verkochten voornamelijk winterkleren, en zonnebrillen, maar die hadden het niet zo druk ;)
24 januari werden we om 8 uur opgehaald om naar Ninh Binh te gaan, een stad zuidelijker van Hanoi. We werden alleen pas om kwart over 9 opgehaald. De lobby van het hotel stroomde vol met mensen waarvan hun Halong bay tour was geannuleerd vanwege het slechte weer. Wij blij dat we al hadden besloten dat we er niet naartoe gingen! De bus die ons naar Ninh Binh bracht was heel oud en propvol. Gelukkig zaten we een klein beetje ruimer achter de buschauffeur. Onderweg hadden we nog bijna een aanrijding, maar zoals altijd in Vietnam ging het net goed! Om half 12 werden we afgezet in het 'centrum van Ninh Binh', in the middle of nowhere. Het was stervens koud dus hebben we een taxi gepakt. Maar goed ook want het was nog 6 kilometer naar het centrum! Ons hotel zat bij een verlaten treinstation waar niks te beleven was. We zijn nog naar het centrum met winkeltjes gelopen maar ook daar was niks te beleven. Toen we onze tenen niet meer voelde zijn we terug gegaan naar het hotel. Daar hebben we een soort 'hop on hop off' bus geregeld die ons uiteindelijk over een paar weken naar Ho Chi Minh stad zal brengen.
We moeten wel erg wennen aan de temperatuur in Hanoi. Het is hier gewoon onder de 10 graden! Iedereen loopt in dikke winterjas en ook wij moesten snel lange broeken kopen in 1 van de honderden (neppe) the North Face winkels.
19 januari hebben we een hele bijzondere activiteit geregeld voor de komende dagen. We gingen namelijk Emmy's wens in vervulling laten komen, een 3 daagse trekking doen met een vrouw van een lokale stam door de omgeving van Sapa. 'S avonds zouden we vertrekken dus hebben we overdag nog door Hanoi gelopen, vietnamees gegeten en op de computer dingetjes geregeld. Toen het eindelijk avond was gingen we naar het boekingskantoor, waarna we naar de bushalte werden gebracht; dat was een kantoortje langs de weg.. toen kwam onze nachtbus die ons naar Sapa bracht, een stadje dichtbij de grens van China. De nachtbus bestond uit 3 rijen van voor naar achter met allemaal ligstoelen. We hebben heerlijk geslapen!
20 januari kwamen we om 4 uur 's ochtends aan, gelukkig liet de buschauffeur ons slapen tot 7 uur waarna we uit de bus werden geschopt. Het was er steen- en steenkoud. Er hing zoveel mist dat je niet verder dan een paar meter kon kijken. Om half 10 begon onze tour pas, dus tot die tijd hebben we ons warm gehouden met kopjes thee (ja, ook Tim! Zo koud was het).
Onze tour hadden we geboekt bij Sapa O'Chau, een organisatie die door de lokale mensen is opgezet. Al het geld gaat rechtstreeks naar de lokale bevolking zodat hun kinderen naar school kunnen.
Om half 10 haalde Xuân (spreek uit: Sohn) ons op en begonnen we aan de eerste 14 van de in totaal 38 kilometer, we waren de enige dus we hadden een privé tour! We werden al snel vergezeld door 2 andere vrouwen van Xuan's stam, de rode Dzao. Tijdens onze wandeling kregen we heel veel informatie over de omgeving, de volkeren, de cultuur en de natuur. We kregen een stuk bamboe waar we maar een hapje van moesten nemen, zo zoet! Je kauwde op een stukje bamboe waar heel zoet sap uit kwam, en daarna spuugde je het weer uit. Heel lekker! Al snel liepen we door de rijstvelden waar Sapa om bekend staat. Onderweg zagen we een begrafenis van de H'mong stam, die erg druk bezocht werd omdat de man heel oud geworden was. Verderop zag je het hele dorp uitrukken om te helpen met een huis bouwen (dat is een soort sociale plicht om te helpen). In alle dorpen zag je vrouwen druk bezig met borduren, dat is heel belangrijk in alle culturen. Ze versieren hiermee hun kleding, tassen en andere accessoires zoals de zakken om baby's in te dragen. Alle figuren en symbolen vertellen een verhaal. De borduurwerken van de Dzao zijn heel gedetailleerd en klein, die van de H'mong zijn groter. Al die vrouwen waren zo druk aan het borduren omdat het bijna nieuwjaar is, en dan moeten alle familieleden nieuwe kleren. Het nieuwjaar wordt hier op dezelfde dag als het Chinees Nieuwjaar gevierd.
In een H'mong dorp gingen we lunchen en toen werd het eindelijk warmer en trok de mist op. We kregen noodle soep en rijst met allemaal lekkernijen en natuurlijk loempia's! De 2 vrouwen die met ons mee liepen probeerde handgemaakte kledingstukken aan ons te verkopen, dat doen heel veel vrouwen hier. Dan lopen ze mee om je te "helpen" en dan moet je spullen van ze kopen. Uiteindelijk hebben we ze 4 euro gegeven en kregen we 2 tasjes. Daarna konden we weer met z'n 3e verder. We liepen door rijstvelden, dorpen, en over modderpaden. Overal zag je varkens, kippen, honden en in de rijstvelden liepen eenden en waterbuffels.
Xuân praatte heel veel, maakte heel veel grapjes en zong Vietnamese of Dzao liedjes. Ook kregen we alle roddels uit haar dorp en andere stammen. Xuân is 24 jaar, was getrouwd op haar 17 (wat erg laat is, normaal trouwen ze op hun 14de) en ze had al een zoon en een dochter. Ze werkt heel veel om haar gezin te onderhouden en 1 keer in het jaar moet ze ook op haar rijstveld werken. Ze is altijd 3 of 4 dagen van huis door de trekkingen maar na 7 jaar vind ze het nog steeds leuk. Ze houdt erg van afsnijden waardoor we door onmogelijke paden lopen en zij huppelt lekker naar beneden met haar korte benen. Gelukkig zijn wij veel sneller als we naar boven klimmen dus maken we constant grapjes over dat de ander zo traag is.
In een dorpje kocht Xuân kleine groene appeltjes die hier vooral door zwangere vrouwen worden gegeten, en Tim ;). De rijstvelden werden met de minuut groter en mooier en we keken onze ogen uit. Van boven aan de berg tot in het dal, vol met rijstvelden. We moesten ook stukjes klimmen en we zagen onderweg ook nog een graf langs het wandelpad. Om half 4, na 14 kilometer, kwamen we aan in het Dzay dorp, "Ta Van", waar we gingen overnachten. We sliepen bij een familie die ons helemaal opnamen in de familie. We kregen een warm welkom met een kopje thee en daarna 'patato snack': zelfgemaakte patatjes! We mochten kijken in de keuken hoe ons diner en de loempia's werden gemaakt, en toen viel de stroom uit. Gewoon in het donker verder koken dus. We kregen toen wel een romantisch diner bij kaarsverlichting. De hele familie smulde van het eten, en de loempia's waren zo lekker! Na het eten kreeg Emmy een lesje borduren, moeilijk! Het is zo een priegelwerk. Ze heeft uren lopen zwoegen op de ingewikkelde figuren. Tot overmaat van ramp borduren ze vanaf de achterkant, dus je wist niet eens of de voorkant er mooi uit kwam te zien :p wel een hele unieke ervaring om met een hoofdzaklamp op je hoofd met de familie om een vuurtje in the middle of nowhere te zitten, en de lokale traditie beoefend.
21 januari was het Tim zijn 23ste verjaardag! Van Xuân kreeg hij een geborduurde armband en ook van de gastfamilie kreeg Tim een mooie armband en overheerlijke bananenpannekoekjes als ontbijt. Onze volgende 16 kilometer begon in een bamboe bos dat uitkwam op een kleine waterval. Daarna moesten we 4 kilometer over een geasfalteerde weg lopen naar het dorp waar we lunch kregen. Dat vonden we wel iets minder want toen voelde we alle pijntjes aan onze voeten. Als lunch kregen we weer noodle soep en had Emmy eindelijk haar geborduurde armband afgemaakt. Na de lunch liepen we meer van dorp naar dorp langs de bergen. Het dorp waar we sliepen lag veel lager dus we moesten hele stukken dalen. Xuân huppelde het moeiteloos naar beneden en wij voorzichtig voetje voor voetje naar beneden. 1 keer gleed Emmy bijna de modder in, maar Tim trok haar nog net op tijd op aan haar tas. Wat een geluk! Onze homestay stond in een Tay dorp, de huizen daar zijn heel groot met 3 verdiepingen. Deze mensen spraken geen Engels en waren daardoor ook terughoudender. Wij waren heel vroeg aangekomen en later kwamen ook nog 2 fransen met hun gids. We kregen weer lekkere patatjes en voor het avondeten rijst met allemaal bordjes met vlees en groente. We kregen ook een stuk vlees, nouja, het was gewoon een brok vet. Tim vond het wel lekker maar Emmy schoof het stiekem onderin haar rijstbakje. Bah. Na het avondeten gaven we Xuân Engelse les als bedankje dat ze Emmy borduren had geleerd (borduren is iets wat ze normaal toeristen niet leren). Xuân gaf ons ook nog een klein lesje H'mong, maar dat was toch wel ingewikkeld. We kunnen nu 'dankjewel' zeggen en 'goed' voor het geval iemand vraagt hoe het gaat.
Daarna hebben we met de Fransen gezeten en onze gidsen en hebben we een Bia hà nôi biertje gedronken op Tim's verjaardag. We hebben er een hele speciale verjaardag van gemaakt.
22 januari werden we wakker met zon! Wat een geluk, er was namelijk heel slecht weer voorspeld (23 januari sneeuwde het in Sapa en was het -6). Na een ontbijtje met noodle soep (alweer) vertrokken we voor onze laatste 8 kilometer. We liepen door dorpjes over hele slechte verouderde bruggen en slechte paden vol stenen naar een rode Dzao dorp. Onderweg naar boven hadden we super uitzicht omdat we eindelijk geen last meer hadden van de mist. Het was nu alleen wel bloedheet (het is ook nooit goed :p ). Boven rustte we uit bij een school en liepen door het dorp naar rijstvelden. Huppelend over de randen van de rijstvelden liepen we weer naar beneden, terug naar onze homestay. Voordat we met de auto op werden gehaald kregen we van bekende van Xuân nog een kopje thee en zagen we hoe ze met de hand stokjes maakte om mee te eten. De rit terug naar Sapa gaf ons uitzicht over het dal en zagen we hoeveel we eigenlijk hadden gelopen. Na ietsje minder dan een uur kwamen we aan in Sapa. Nu was de mist weg en konden we dus de stad zien. Het deed ons erg denken aan een wintersport dorp in Oostenrijk. Dezelfde soort huizen en iedereen ingepakt tegen de kou.
Om 4 uur 's middags moesten we weer in een nachtbus terug naar Hanoi. Het was een rit van 6,5 uur die ook niet veel langer had moeten duren want de wc in de bus stonk zo erg dat je er spontaan hoestbuien van kreeg. Om half 11 kwamen we aan in Hanoi en zijn toen weer terug gegaan naar het hotel waar we eerst ook al verbleven.
23 januari was het erg slecht weer en vreselijk koud, we zijn alleen ons hotel uit gegaan om te eten :p. We hebben onze backpacks opnieuw ingepakt, alle zomerkleding kan nu onderop. En we hebben ons ingelezen in Halong bay waarna we besloten dat we het te duur vonden en we er dus niet naartoe gaan. 'S avonds hebben we ons dik ingepakt en over de nachtmarkt gelopen. Daar hebben we mooie warme mutsen gekocht want onze hoofden waren bevroren. De markt was super lang en ze verkochten voornamelijk winterkleren, en zonnebrillen, maar die hadden het niet zo druk ;)
24 januari werden we om 8 uur opgehaald om naar Ninh Binh te gaan, een stad zuidelijker van Hanoi. We werden alleen pas om kwart over 9 opgehaald. De lobby van het hotel stroomde vol met mensen waarvan hun Halong bay tour was geannuleerd vanwege het slechte weer. Wij blij dat we al hadden besloten dat we er niet naartoe gingen! De bus die ons naar Ninh Binh bracht was heel oud en propvol. Gelukkig zaten we een klein beetje ruimer achter de buschauffeur. Onderweg hadden we nog bijna een aanrijding, maar zoals altijd in Vietnam ging het net goed! Om half 12 werden we afgezet in het 'centrum van Ninh Binh', in the middle of nowhere. Het was stervens koud dus hebben we een taxi gepakt. Maar goed ook want het was nog 6 kilometer naar het centrum! Ons hotel zat bij een verlaten treinstation waar niks te beleven was. We zijn nog naar het centrum met winkeltjes gelopen maar ook daar was niks te beleven. Toen we onze tenen niet meer voelde zijn we terug gegaan naar het hotel. Daar hebben we een soort 'hop on hop off' bus geregeld die ons uiteindelijk over een paar weken naar Ho Chi Minh stad zal brengen.
Tim nog gefeliciteerd met je verjaardag, dit is er 1 om nooit meer te vergeten. Groetjes van mij en tot het volgende verslag.xxx