Surrealistisch natuurschoon

7 juni werden we wakker in Coromandel en waren we al snel onderweg naar het oosten. Onderweg reden we dwars door het Coromandel Forest park, wat voornamelijk bestaat uit een soort kerstbomen. Bij een dorpje gingen we "off road" richting 2 strandjes. We hadden geluk, af en toe reden we op asfalt. Het eerste strandje kon zo in een brochure, alleen het zonnetje mistte. Onderweg naar het tweede strandje reden we richting een enorme rookpluim. Er stond een stuk land in de fik, maar dat was blijkbaar de bedoeling want de brandweer was nergens te bekennen. Het strandje waar we naar onderweg waren, was uiteindelijk minder spannend dan die rookpluimen. Daarna gingen we naar Hahei, daar gingen we even een wandeling maken. De wandeling ging langs een super mooi, verlaten, hagelwit strand met tropische bomen aan de zijkant. Na 3 kwartier en een regenbui later kwamen we aan bij Cathedral Cove. Een strand met een cliff met een gat, waar je doorheen kon lopen. Het was zo groot als een kathedraal. Ook stonden er enorme rotsen die vroeger ook een cliff vormde, maar door erosie nu losstaande rotsen zijn in de vorm van een paardenhoef. Onvoorstelbaar dat de zee en de wind zulke stukken rots kan wegslaan. Daarna stond Hot Water Beach op ons lijstje. Onder het strand zit een warmte bron, als je een gat groef kwam er warm water naar boven en had je dus je zelfgemaakt jacuzzi (de bubbels moet je zelf maken). Aangezien het nogal fris was vandaag, besloten wij alleen een kijkje te nemen. Al vanaf een afstandje zagen we al mensen liggen in gaten. Het water kwam nog geen 10 centimer hoog, dus ze lagen lekker in het warme water met hun rug, maar te bibberen bij hun buik. Wel grappig om te zien ;). Daarna zijn we naar Tairua gereden voor een uitkijkpunt. Er stonden echt enorme penthouses met uitzicht op de haven. Jammer genoeg was het eb en stond de rivier droog. Alleen de haven was uitgegraven om de bootjes te laten dobberen. Voor het uitzichtpunt moest we een stijle wandeling maken. Bovenop de rotsen hadden we uitzicht over een schiereiland met dure huizen, een mooi strand en een schiereiland met kerstbomen. Hier hebben we onze camper neergezet voor de avond.

8 juni zaten we al om 5 voor 9 in de auto (je moest om 9 uur van je plek en de gemeente was al 2 keer langs gereden). We gingen naar een redelijk onbekend strandje toe, om daar te komen maakte we eerst een wandeling door een bos. Opeens was er een open plek en stond je op het strand. Maar we vonden het bos mooier dan het strand, er waren namelijk zelfs hutten in het bos! Daarna gingen we ons verdiepen in de geschiedenis van goudzoekers. Op het schiereiland was vroeger veel goud te vinden en er zijn nu nog heel veel mijnen. Wij maakte een wandeling langs de Martha Mine, een joekel van een gat in de grond. Het was 250 meter diep en langs de rand ongeveer 3 kilometer lang. De mijn werd nog gebruikt maar afgelopen 26 april was een muur ingestort en was er 200 miljoen ton steen naar beneden gekomen, nu lopen ze een opbrengst van 1 miljoen dollar per week mis. Na de wandeling zijn we naar een waterval gereden in de Karangahake gorge. De waterval bestond uit allemaal trappetjes van steen, het zag er erg mooi uit. In de gorge hebben we ook een wandeling langs een ruïne van een goudmijn in de rotsen gemaakt. We liepen over het treinspoortje dwars door de rots. Het was er pikkedonker en erg vochtig, maar wel vet dat dat vroeger veelvoudig is gebruikt en wij er nu liepen. Onderweg naar Tauranga zijn we nog gestopt bij een uitzichtpunt maar daar was niet veel aan. Naast Tauranga ligt de berg Mount Maunganui, daar hebben we aan het strand onze camper laten rusten.

9 juni hebben we Mount Maunganui beklommen. We waren niet de enige, maar wij deden de "zware" wandeling, en dus hadden we het pad weer voor onszelf. Eenmaal op de top (232 meter hoog) hadden we een mooi uitzicht op het schiereiland en de drukke haven van Tauranga. Daarna hadden we onze klusjes weer: water dumpen, boodschappen doen, tanken etc. Via Tauranga zijn we naar Matamata gereden, daar hebben we onze camper neergezet. Toen was het tijd voor een mini-feestje, we zijn namelijk 222 dagen op reis! We hadden een heerlijk chocoladetaartje gehaald om dat jubileum te vieren (en we hadden gewoon erg veel zin in een taartje).

10 juni moesten we ons melden bij het informatiecentrum wat helemaal in Lord of the Rings style is gemaakt. We gingen vandaag namelijk naar Hobbiton, de movie set waar The Hobbit is opgenomen. (De Shire, het dorp, niet de hele film). We waren met een groep van 18 man en we hadden een erg enthousiaste gids die allemaal leuke feitjes vertelde. De kikkers in de vijver waren bijvoorbeeld te luid, dus moesten ze alle kikkers uit de vijver vissen. Ook is er een kunstboom gemaakt, en sommige huisjes zijn heel klein, daar zetten ze kinderen in Hobbit kostuum voor, zodat de proporties kloppen. Alle huisjes hadden een eigen karakter, er was bijvoorbeeld een vissershuis, een huis met kaas, jam of brood. En alles zo gedetailleerd, er kwam zelfs rook uit de schoorsteentjes. In de Green Dragon bar kregen we een zelfs gestookte appelcider of ginger ale en konden we lekker voor de openhaard zitten. We hebben ongeveer 2 uur in het park gelopen. Toen we terug waren zijn we snel in de auto gestapt. We wilde namelijk de Aratiatia dam zien bij Taupo die om 2 uur opengezet werd. We waren precies op tijd, maar het regende echt heeeel hard. Toen de dam open ging zag je echt liters water naar beneden komen, zo een rivier in. Langzaamaan zag je het waterniveau stijgen, wij stonden op 20 minuten lopen van de dam af, en het duurde zeker 8 minuten voordat het water eindelijk bij ons was. Toen er meer water uit de hemel dan de dam kwam, zijn we snel terug gerend naar de camper. We waren drijfnat, dan is het toch lekker dat je je droge kleren bij je hebt! Taupo staat bekend om zijn geothermische activiteiten. We zijn naar een gebied gereden met allemaal pijpen waar stoom uit kwam, dat klinkt zo misschien een beetje suf, maar kijk de foto's maar ;). Daarna zijn we naar de Huka waterval gereden. Dat was meer een doorgang waar water doorheen werd geduwd met een enorme kracht. Het deed ons een beetje denken aan de stuwdam. Daarna zijn we naar Lake Taupo gereden. Het dorpje Taupo was erg gezellig, eenmaal daarbuiten waren weer kasten van huizen met uitzicht op Lake Taupo. Op een parkeerplaats langs het meer hebben we overnacht.

11 juni zijn we naar het informatiecentrum gegaan. In de buurt van Taupo zit namelijk het Tongariro National Park, daar heb je 3 grote vulkanen (1 is zelfs de ster in The Lord of the Rings, Mount Doom). In dat park kan je de aller mooiste wandeling van Nieuw Zeeland maken. Jammer genoeg is het nu winter, en zijn de weersverwachtingen erg extreem. Het kwam er eigenlijk op neer dat we dag voor dag moesten kijken hoe het weer wordt. Maar we moesten zowiezo een gids mee, die erg prijzig zijn. Toen hebben we maar besloten de wandeling in Oktober te proberen. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we over een plaatselijk marktje gelopen. Ook hebben we een wandeling langs het meer gemaakt, en gedoucht bij een zwembad. Langs het meer was een golfbaan met 5 plateau's, en een plateau 100 meter verderop in het water. Aan de golfers te zien was het knap lastig om de golfbal op "de green" te krijgen. We hebben de camper weer langs het meer gezet voor de avond. Na het avondeten zijn we naar de sports bar gegaan om een rugby wedstrijd tussen de All Blacks en Wales te zien. We waren getuige van een erg bijzondere touch-down en een erg gepassioneerd volk. Van een aardige local kregen we even snel een uitleg hoe de puntentelling werkt enzo, want "you guys don't look like Kiwi's". We vielen blijkbaar nogal op toen we de bar binnen kwamen ;). Het was in ieder geval leuk om het mee te maken, hopelijk ook nog een keer in een stadion. Owja, en de All Blacks hebben natuurlijk gewonnen (ze hebben al 9 jaar niet verloren).

12 juni zijn we weer terug gegaan naar de Aratiatia dam. De zon scheen nu, en omdat we de vorige keer geen foto's konden maken door de regen, moesten we wel terug! We stonden nu helemaal vooraan de dam en zagen de tonnen water de rivier instromen. Het was nu nog leuker om te zien. Daarna zijn we naar Rotorua gegaan, we roken het al meteen toen we daar aankwamen. Een rotte eieren lucht verwelkomde ons in de "coolste hot spot van Nieuw Zeeland". Rotorua ligt in een thermisch gebied en overal komt damp uit de grond. We zijn naar een uitzichtpunt gereden, maar je kon alleen het uitzicht zien vanuit een duur restaurant. Dat gingen we natuurlijk niet doen.. Toen zijn we naar een park gegaan waar om de paar meter een modderpoel of hot pool was. Overal kwam stoom vanaf, de één stonk nog meer dan de ander. Sommige "vijvers" waren heel helder, andere weer heel smerig. We hebben daar wel een uur gelopen. Daarna hebben we lekker een camping plekje aan het meer gezocht en gaan we duimen dat de wind de andere kant op staat ;)

Morgen gaan we ook iets heel cools doen wat te maken heeft met dit thermische gebied, maar dan moeten jullie toch echt een weekje wachten ;) tot dan!