Weilanden en slaperige dorpjes

30 mei werden we wakker in Whangarei. We besloten lekker de omgeving te gaan verkennen. We maakte een mooie wandeling door een bos met Kauri bomen (hele grote bomen, kijk maar bij de foto's). De wandeling ging langs een rivier, met aan het einde een mooie waterval van 26 meter hoog. Een andere waterval viel daar bij in het niets. In de middag zijn we naar het zwembad gegaan, even lekker ons huidje laten weken. En natuurlijk gratis douchen daarna! Voor het eten hebben we lekker burrito's gemaakt en samen de foldertjes doorgebladerd voor leuke activiteiten in de buurt.

31 mei waren we weer onderweg. Onze volgende overnachting was 70 kilometer verderop, maar we hadden zo veel omwegen gemaakt voor mooie plekjes dat we 209 kilometer hebben gereden! We zijn over de Twin Coast Discovery highway gereden die ons langs de kust, door regenwoud en slaperige dorpjes voerde. Over deze snelweg mag je 100 km/u rijden, maar er zaten zoveel bochten (en haarspeldbochten) in dat we niet harder gingen dan 55 km/u. We moesten ook over een stuk grindweg die ons naar een super mooi verlaten strand bracht. En we hadden hem weer helemaal voor ons alleen. Een mooier lunch plekje hadden we niet kunnen vinden. Op de weg terug moesten we zelfs de koeien van de weg jagen. De weg vervolgde langs de kust en we moesten vaak uitstappen om foto's te maken van het natuurschoon. (We hebben deze week wel 420 foto's gemaakt!). Uiteindelijk kwamen we uit bij de Bay of Islands, een baai met eilanden. Daar waren de eerste Europeanen aan land gegaan bij de "ontdekking" van Nieuw Zeeland. We bezochte een vlaggenstok die dat representeerde. Daarna zijn we met de ferry naar de andere kant gegaan om naar Kawakawa te gaan. Daar staat een hele artistiek toiletgebouw, ontworpen door de beroemde ontwerper Hundertwasser. En daar was ook ons gratis kampeerplekje.

1 juni zijn we naar Waitangi gereden om het monument te zien waar het Verdrag van Waitangi is getekend (erg belangrijk in de geschiedenis van Nieuw Zeeland). Het regende alleen super hard, dus hebben we hem vanuit de auto aanschouwd. Daarna zijn we naar een mooie waterval gereden maar door de regen waren we snel uitgekeken. Verderop bij de Rainbow waterval was het eindelijk droog, en deze waterval was ook nog mooier! Achter de waterval zat namelijk een grot. Daarna zijn we weer naar de kust gereden voor een mooie baai met 17 eilanden ervoor (en beetje zoals de Bay of Islands maar dan gratis). Bij de baai verderop was een strand met roze zand en hele grote schelpen. In dit gebied zijn ook veel bossen met kiwi's, omdat ze beschermd worden mag je dus niet met je hond daar lopen. Nieuw Zeelandse honden hebben niet een heel gelukkig leven hier.. In Whangaroa hebben we St. Paul's Rock beklommen. Het was een heel stuk klimmen, en door de vele regen was het pad meer een modderglijbaan. Als bambi op ijs schuivelde we voorzichtig omhoog. Maar het was de moeite meer dan waard want bovenop hadden we een panoramisch uitzicht over de hele omgeving. We sliepen ver van de bewoonde wereld, 3 meter van het strand. Om daar te komen moesten we met onze camper over een grindpad en ook nog door de duinen crossen, gelukkig kon onze "Jucy" het aan. We hadden een super plek op het strand, omringd door hele mooie schelpen.

2 juni hebben we de omliggende strandjes ontdekt. Hele mooie witte baaien en we hebben 7 wilde paarden gezien! Ook heel veel zeesterren en mossels. Daarna zijn we naar een dorpje gereden voor een mooi uitzichtpunt over de stranden waar we vandaan kwamen. Onderweg had Emmy bijna (per ongeluk) een roofvogel aangereden die op de weg een dood beest op at. Dat is trouwens heel normaal hier, om de kilometer ligt er een dode possum op de weg en er vliegen dus ook heel veel roofvogels. We sliepen op een parkeerplek naast een korfbalveld waar een heleboel studenten sportte. Het koelde 's avonds heel erg af, we hadden bijna blauwe lippen van de kou dus zijn we maar vroeg naar bed gegaan om een beetje op te warmen.

3 juni was het super mooi weer, de zon scheen en er stond geen wind. Een perfecte dag voor onze eerste tour. Met een omgebouwde vrachtwagen/4x4 naar Cape Reinga (het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland) en over 90 mile Beach rijden. Onze eerste stop was naar een Kauri boom winkel, daar stond een gigantische Kauri boom waar een spiraaltrap uit gezaagd was. Je kon hem kopen, voor "maar" 2,5 miljoen dollar (1,5 miljoen Euro). Zelfs een stom onderzettertje was al snel 50 euro, maar het zijn dan ook wel hele oude bomen. Daarna gingen we naar een Kauri boom die uitgegraven in de grond ligt. Heel lang geleden heeft een mysterieuze oorzaak alle Kauri bomen om geblazen en daar vinden ze nu dus de restanten van. Ook vertelde ze over Gumdiggers die rond de 19de eeuw in de grond het harst zochten om te gebruiken voor parfum en nog meer dingen, het was een smerig klusje in ieder geval. Daarna werden we naar de kaap gebracht. Aan het einde van Nieuw Zeeland stond een vuurtoren en de Tasman zee en de Stille oceaan botste daar op elkaar. En we zagen dat Londen 18029 kilometer van ons vandaan was, ver hè?! Toen we weer verder reden gingen we naar Te Paki stream. Een riviertje waar je overheen moet rijden waar nogal wat auto's vast komen te staan in het drijfzand. Daar waren enorme zandduinen waar we met bodyboards naar beneden gleden. Het ging met een noodgang en sommige belandde zelfs in de rivier! Toen werd het tijd voor 90 mile beach. Het strand is trouwens 56 mile (105 km). Het was een heel breed strand en een officiële snelweg. Je mag er 100 km/u rijden en er staat zelfs politie (vermomd als vissers) die je een boete geven als je te dicht bij de rand van de zee rijd. Achter de duinen was het grootste man-made bos. Na 70 kilometer gingen we weer terug naar een asfalt weg en was de tour voorbij. We hebben de dag afgesloten met een lekker wijntje en biertje in onze camper.

4 juni was het weer tijd om ons afvalwater te dumpen en onze campertje schoon te maken. Na de chemise reiniging waren we weer on the road. We reden over de westkant richting het zuiden. We reden over een mooie bochtige weg door regenwoud. In een klein dorpje waar de tijd heeft stilgestaan zijn we naar het strand gegaan want daar waren ronde stenen. Door speciale weersomstandigheden en erosie waren ze perfect rond, en zeker 1,5 meter in diameter. We hebben geluncht tussen de lama's en de koeien. De koeien hier zijn heel donzig trouwens. We hebben ze geprobeerd te aaien, maar ze wilde niet naar ons toe komen.. We kwamen onderweg langs nog meer dorpjes en een heel mooi uitzichtpunt over een zandduin en witte stranden. De weg voerde ons dwars door het Waipoua bos waar veel Kauri bomen staan. We hebben de grootste boom gezien, de nummer 2, en 4 bomen naast elkaar, de four sisters. Om een idee te geven, de omtrek van de stam was rond de 16 meter. Daarna hebben we onszelf getrakteerd met een betaalde kampeerplek met stroomd, een keuken en douches. Nu we stroom hadden konden we eindelijk onze stopcontacten gebruiken, dus onze broodrooster en kacheltje. En dat kacheltje was precies wat we nodig hadden want het was weer aardig koud. Toen het donker werd hebben we een wandeling gemaakt door het omliggende bos, op zoek naar Kiwi's. Gewapend met een zaklamp met een rood folietje erover gingen we op zoek. We hoorde ze naar elkaar roepen en 1 keer was er een kiwi heel dichtbij, maar hij liet zich niet zien. Na een uur hadden we geen gevoel meer in onze vingers en hebben we lekker eten gemaakt. Na het eten hebben we het toch nog een keer geprobeerd, maar toen was het veel stiller in het bos. We hebben er geen één gespot. Gelukkig konden we wel de sterrenhemel goed zien. Er waren zo veel sterren, volgens mij zag je zelfs de melkweg (als dat mogelijk is..).

5 juni moesten we kilometers maken, we wilde namelijk rond Auckland eindigen. In totaal hebben we 292 kilometer gereden, in 5 uur tijd. De route was weer heel mooi, langs eindeloze weilanden met koeien, bergen, bossen en slaperige dorpen. Langs de weg zijn veel lookouts, dus we zijn vaak genoeg gestopt voor een foto'tje. Hoe dichter we bij Auckland kwamen, hoe drukker het op de weg werd. Bij Auckland is het altijd even zoeken maar we gingen meteen goed! We sliepen ten zuiden van Auckland en hebben daar de komende dagen gepland. We wilde pannenkoeken maken, maar aangezien onze pan daar verre van geschikt was, waren de eerste 5 mislukt, maar daarna hadden we er toch nog wat gemaakt.

6 juni verruilde we Auckland voor het Coromandel schiereiland. We reden over een hele mooie weg tussen de zee en allemaal rotsen. Heel veel auto's reden daar met boten erachter, we konden elkaar steeds maar net passeren. Er zaten weer lekker veel bochten in de weg. Daarna ging de weg landinwaarts en moesten we steeds even stoppen voor een foto. Uitzicht over bergen met op de achtergrond de zee gaat ons waarschijnlijk nooit vervelen. Onze eindhalte was Coromandel, wat bestaat uit 1 hoofdstraat met allemaal schattige winkeltjes.

We hebben weer een heleboel gezien de afgelopen week. We moeten toch wel wennen aan de namen van de dorpen. De plaatsnamen hebben allemaal een betekenis, Awanui is bijvoorbeeld Grote Rivier in het Maori. Maar het zijn vaak namen die onmogelijk uit te spreken zijn, zoals: Wangaparaoa, Whangateau, Ngunguru, Whananaki en Whangaroa. De namen lijken ook allemaal op elkaar, dus soms weten we niet eens meer of we daar nou wel of niet zijn geweest.
Ons uitzicht bestond voornamelijk uit bergen met weilanden en koeien, mooie stranden en regenwoud/bossen.
We hebben het in ieder geval zo naar ons zin gehad dat we helemaal de blog waren vergeten, haha. Hopelijk komt ie volgende keer wel weer gewoon op zondag ;) Tot dan!